[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


37:437  437  CAPUT  LXVI.  438  pheta  hoc  indignum  maiestate  Dei  esse  docet,  eum  affigere  visibili  et  caduco  aedificio.  Nec  enim  hic  disputat  simpliciter  de  essentia  Dei,  sed  de  vero  eius  cultu  simul  concionatur:  quem  ideo  spiritualem  esse  docet,  ut  naturae  Dei,  qui  spiritus  est,  respondeat.  Quod  si  homines  sedulo  reputarent  qualis  sit  Deus,  cultus  ei  peregrinos  et  novos  non  affingerent,  nec  eum  ex  se  metirentur.  Itaque  plus  habet  ponderis  et  efficaciae  haec  vulgaris  et  trita  sententia,  quam  si  propheta  novum  quidpiam  in  medium  adduxisset.  Ostendit  enim  eos  tam  stupidos  esse  ac  hebetes,  ut  ignorent  id  quod  vel  minimo  cuique  notum  erat:  atque  mutis  bestiis  esse  similes,  quod  Deum  in  templo  sedere  ac  quiescere  putent.  Contemptim  itaque  quaerit:  Ubinam  est  iste  locus?  quia  neque  Deum  in  terra  subsidere,  neque  ergastulo  inclusum  latere  consentaneum  est.  Atqui  templum  in  monticulo  exstructum  erat,  nec  capere  poterat  Dei  gloriam  suis  angustiis.  {Locus  meae  quietis.)  Atqui  de  templo  dixerat  Dominus  (Psal.  132,  14):  Haec  requies  mea  sempiterna,  hic  habitabo,  quoniam  elegi  eam.  Et  alibi:  Ingredere  Domine  in  requiem  tuam.  Item  prius  cap.  l  l  ,  vidimus  requiem  Domini  in  eo  gloriosam  fore.  Denique  solennis  fuit  hic  templi  titulus,  quem  tamen  nunc  propheta  reprehendit.  Respondeo,  templum  requiem  Dei  vocari  quod  signum  praesentiae  suae  in  eo  daret.  Eum  enim  delegerat  locum  ubi  invocaretur:  unde  etiam  virtutis  et  potentiae  suae  documentum  praeberet.  Sed  non  ideo  exstrui  iussit,  ut  eius  maiestatem  homines  fingerent  suo  arbitratu:  quin  potius,  ut  signis  praesentiae  Dei  admoniti  altius  mentes  attollerent,  et  eveherent  in  coelum,  atque  ipsum  toto  mundo  superiorem  et  maiorem  esse  agnoscerent:  sed  ut  propensae  ad  superstitionem  sunt  hominum  mentes,  ex  adminiculis  impedimenta  sibi  fecerant  Iudaei:  et  quum  fide  assurgere  in  coelum  deberent,  Deum  sibi  devinctum  esse  persuasi,  defunctorie  tantum,  imo  lusorie  eum  colebant  pro  suo  ingenio.  Hic  locus  perquam  accommode  citatur  a  Stephano,  et  tacite  aptatur  a  Paulo  in  hunc  sensum  quem  diximus.  Ostendunt  enim  eos  vehementer  falli  et  errare,  qui  carnales  caeremonias  obtrudunt  Deo,  ac  si  iis  purus  cultus  et  religio  constaret,  vel  statuis  et  imaginibus  sceleste  et  impie  eius  gloriam  deformant.  Iudaeos  enim  compellat  Stephanus,  qui  dediti  legalibus  figuris  veram  pietatem  negligebant  (Act.  7,  49).  Paulus  vero  apud  gentiles  verba  faciens  negat  Deum  in  templis  manufactis  habitare  (Act.  17,  24).  2.  {Atqui  manus  mea.)  Propheta  refellit  falsam  opinionem  quam  homines  concipiunt  de  cultu  Dei,  quod  sacrificia  et  externos  ritus  multum  per  se  valere  existiment.  Hic  enim  status  est  quaestionis  :  Deum  nihil  per  se  morari  caeremonias,  inanes  et  frigidas  esse  larvas,  quum  iis  Deo  satisfieri  homi-   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci