37:437
437
CAPUT
LXVI.
438
pheta
hoc
indignum
maiestate
Dei
esse
docet,
eum
affigere
visibili
et
caduco
aedificio.
Nec
enim
hic
disputat
simpliciter
de
essentia
Dei,
sed
de
vero
eius
cultu
simul
concionatur:
quem
ideo
spiritualem
esse
docet,
ut
naturae
Dei,
qui
spiritus
est,
respondeat.
Quod
si
homines
sedulo
reputarent
qualis
sit
Deus,
cultus
ei
peregrinos
et
novos
non
affingerent,
nec
eum
ex
se
metirentur.
Itaque
plus
habet
ponderis
et
efficaciae
haec
vulgaris
et
trita
sententia,
quam
si
propheta
novum
quidpiam
in
medium
adduxisset.
Ostendit
enim
eos
tam
stupidos
esse
ac
hebetes,
ut
ignorent
id
quod
vel
minimo
cuique
notum
erat:
atque
mutis
bestiis
esse
similes,
quod
Deum
in
templo
sedere
ac
quiescere
putent.
Contemptim
itaque
quaerit:
Ubinam
est
iste
locus?
quia
neque
Deum
in
terra
subsidere,
neque
ergastulo
inclusum
latere
consentaneum
est.
Atqui
templum
in
monticulo
exstructum
erat,
nec
capere
poterat
Dei
gloriam
suis
angustiis.
{Locus
meae
quietis.)
Atqui
de
templo
dixerat
Dominus
(Psal.
132,
14):
Haec
requies
mea
sempiterna,
hic
habitabo,
quoniam
elegi
eam.
Et
alibi:
Ingredere
Domine
in
requiem
tuam.
Item
prius
cap.
l
l
,
vidimus
requiem
Domini
in
eo
gloriosam
fore.
Denique
solennis
fuit
hic
templi
titulus,
quem
tamen
nunc
propheta
reprehendit.
Respondeo,
templum
requiem
Dei
vocari
quod
signum
praesentiae
suae
in
eo
daret.
Eum
enim
delegerat
locum
ubi
invocaretur:
unde
etiam
virtutis
et
potentiae
suae
documentum
praeberet.
Sed
non
ideo
exstrui
iussit,
ut
eius
maiestatem
homines
fingerent
suo
arbitratu:
quin
potius,
ut
signis
praesentiae
Dei
admoniti
altius
mentes
attollerent,
et
eveherent
in
coelum,
atque
ipsum
toto
mundo
superiorem
et
maiorem
esse
agnoscerent:
sed
ut
propensae
ad
superstitionem
sunt
hominum
mentes,
ex
adminiculis
impedimenta
sibi
fecerant
Iudaei:
et
quum
fide
assurgere
in
coelum
deberent,
Deum
sibi
devinctum
esse
persuasi,
defunctorie
tantum,
imo
lusorie
eum
colebant
pro
suo
ingenio.
Hic
locus
perquam
accommode
citatur
a
Stephano,
et
tacite
aptatur
a
Paulo
in
hunc
sensum
quem
diximus.
Ostendunt
enim
eos
vehementer
falli
et
errare,
qui
carnales
caeremonias
obtrudunt
Deo,
ac
si
iis
purus
cultus
et
religio
constaret,
vel
statuis
et
imaginibus
sceleste
et
impie
eius
gloriam
deformant.
Iudaeos
enim
compellat
Stephanus,
qui
dediti
legalibus
figuris
veram
pietatem
negligebant
(Act.
7,
49).
Paulus
vero
apud
gentiles
verba
faciens
negat
Deum
in
templis
manufactis
habitare
(Act.
17,
24).
2.
{Atqui
manus
mea.)
Propheta
refellit
falsam
opinionem
quam
homines
concipiunt
de
cultu
Dei,
quod
sacrificia
et
externos
ritus
multum
per
se
valere
existiment.
Hic
enim
status
est
quaestionis
:
Deum
nihil
per
se
morari
caeremonias,
inanes
et
frigidas
esse
larvas,
quum
iis
Deo
satisfieri
homi-
|