52:435
435
EPIST.
PAULI
AD
TITUM.
436
haec
Satanae
astutia
est,
improba
talium
hominum
loquacitate
implicare
bonos
ac
fidos
pastores,
ut
eos
a
docendi
studio
abducat.
Cavendum
itaque
ne
rixosae
nos
disputationes
occupent:
quia
neque
interea
vacabit,
operam
nostram
Domini
gregi
impendere,
et
contentiosi
homines
nunquam
molesti
nobis
esse
desinent.
Quod
ergo
vitari
iubet,
perinde
valet
ac
si
negaret,
magnopere
esse
laborandum
ut
illis
satisfiat:
imo
nihil
esse
melius
quam
digladiandi
ansam,
quam
captant,
illis
praecidi.
Valde
necessaria
admonitio.
Nam
et
qui
libenter
alioqui
a
pugnis
verborum
abstinerent,
pudore
interdum
trahuntur
in
arenam:
quia
cedere
turpis
ignaviae
videtur.
Irritant
praeterea
quamvis
placidum
ingenium
feroces
hostium
iactantiae:
quia
ferendum
non
videtur
ut
impune
veritati
(ut
faciunt)
insultent.
Nec
desunt
interea
homines
aut
cupidi,
aut
nimium
fervidi,
qui
ad
conflictum
sollicitent.
Atqui
Paulus
non
vult,
multum
ac
diu
cum
haereticis
disputando
Christi
servum
occupari.
Nunc
videndum
quid
per
haeretici
nomen
intelligat.
Vulgo
trita
est
distinctio
inter
haereticum
ac
schismaticum
:
quae
tamen
hic
a
Paulo
(ni
fallor)
confunditur.
Neque
enim
tantum
eos
designat,
qui
certum
errorem
aut
perversum
aliquod
dogma
fovent
ac
tuentur:
sed
in
universum
quicunque
sanae
doctrinae
non
acquiescunt,
quam
nuper
proposuit.
Ita
ambitiosos
omnes,
praefractos,
contentiosos,
qui
libidine
impulsi
turbant
ecclesiae
pacem
ac
dissidia
concitant,
hoc
nomine
comprehendit.
In
summa,
quisquis
sua
protervia
unitatem
ecclesiae
abrumpit,
is
haereticus
vocatur
a
Paulo.
Sed
moderatio
adhibenda
est,
ne
quisquis
sententiae
nostrae
non
subscribit,
eum
protinus
faciamus
haereticum.
Sunt
enim
quaedam
de
quibus
si
dissentiant
inter
se
Christiani,
non
tamen
in
sectas
dividentur.
Sic
enim
fieri
alibi
praecipit
idem
Paulus,
quum
iubet
exspectare,
salva
concordia,
Dei
revelationem,
ad
Philipp,
cap.
3,
15.
Verum
quoties
eousque
procedit
pervicacia,
ut
quispiam
sibi
addictus
vel
discessionem
faciat
a
corpore,
vel
a
grege
quosdam
substrahat,
vel
impediat
sanae
doctrinae
cursum:
hic
strenue
obviandum
est.
In
summa,
haeresis
vel
secta,
et
ecclesiae
unitas,
res
sunt
inter
se
oppositae.
Quum
haec
Deo
pretiosa
sit,
et
nobis
summo
in
pretio
esse
debeat,
illam
summopere
detestari
convenit.
Quare
sectae
vel
haereseos
nomen,
quamvis
inter
philosophos
et
politicos
homines
sit
honorificum,
merito
infame
est
inter
Christianos.
Tenemus
nunc
quosnam
intelligat
Paulus,
quum
iubet
haereticos
omitti
et
vitari.
Sed
notandum
simul
est
quod
continuo
post
sequitur:
nempe,
post
unam
et
alteram
admonitionem.
Nam
neque
|