32:435  435  PSALMUS  CXLIX.  436  gans  testari  velit  hominibus  bonitatis  suae  dulcedinem  :  sive  procellis,  grandinibus,  aliisque  incommodis  castigare  eorum  peccata.  Multiplicem  enim  usum  continet  haec  doctrina,  ut  sciamus  quoties  impendet  penuria,  quamvis  terra  continuo  aestu  exusta  arescat,  in  promptu  Deo  esse  pluviam,  quae  simulac  annuerit  Deus,  siccitatem  tollat.  Si  vero  continuis  imbribus  putrescat  in  terra  semen,  vel  non  perveniant  ad  maturitatem  fruges;  tunc  quoque  petenda  est  a  Deo  serenitas.  Iam  si  mentes  nostras  percellant  tonitrua,  propheta  admonet  invocandum  esse  Deum,  cuius  est  sedare  omnes  motus,  sicuti  in  nos  iratus  sua  manu  fulminat.  Neque  enim  tam  frigide  debet  accipi  haec  doctrina,  ac  si  virtutem  sibi  ab  initio  inditam  proferrent  creaturae,  Deus  autem  se  oblectaret  in  otio,  sicuti  balbutiunt  profani  homines:  sed  praecipue  tenendum  est,  Deum  prospicere  suis  creaturis,  nec  quidquam  nisi  praesenti  eius  arbitrio  moveri,  sicuti  Psalmo  104,  4  vidimus  ventos  esse  eius  nuntios,  et  ministros  eiusdem  esse  ignes  urentes.  l  l  .  Seges  terrae  et  omnes  populi,  principes  et  omnes  iudices  terrae:  12.  Iuvenes  atque  etiam  virgines,  senes  cum  pueris.  13.  Laudent  nomen  Iehovae:  quia  excelsum  est  nomen  eius  solum,  laus  eius  supra  terram  et  coelos.  14.  Et  exaltavit  cornu  populi  sui:  laus  omnibus  mansuetis  eius,  filiis  Israel,  populo  qui  propinquus  est  ei.  Halleluiah.  l  l  .  (Beges  terrae.)  Tandem  ad  homines  vertit  sermonem,  quorum  respectu  praeconium  laudum  Dei  tam  a  terrenis  quam  a  coelestibus  creaturis  exigit.  Et  quia  reges  ac  proceres  excaecat  suae  dignitatis  splendor,  ut  mundum  sua  causa  conditum  esse  putantes  Deum  superbe  contemnant:  peculiariter  eos  ad  officium  hortatur,  et  ab  ipsis  exordium  faciens,  eorum  ingratitudinem  coarguit,  quod  prae  aliis  Deo  obstricti  eum  tamen  debita  laude  fraudent.  Nam  certe  quum  ab  ipsa  origine  aequalis  sit  generis  humani  conditio,  quo  quisque  altius  eminet,  propiusque  ad  Deum  accedit,  sanctiore  vinculo  obstringitur  ad  praedicandam  eius  gratiam.  Quo  minus  ferenda  est  ista  malignitas,  dum  se  a  communi  lege  eximunt  reges  et  proceres,  qui  duces  aliis  et  magistri  esse  debuerant.  Uno  quidem  verbo  hortari  poterat  cunctos  mortales,  sicuti  etiam  generaliter  populos  compellat:  sed  ter  principes  repetens,  significat,  nisi  urgeantur,  ad  officium  hoc  pigros  et  tardos  esse.  Sequitur  deinde  sexuum  et  aetatum  partitio,  ut  sine  exceptione  intelligant  omnes,  se  creatos  esse  in  hunc  finem:  ideoque  promiscue  debere  suas  operas  et  studia  coniungere.  Quantum  ad  senes  spectat,  quo  longius  produxit  Deus  eorum  vitam,  eo  magis  exercitatos  esse  convenit  in  canendis  eius  laudibus:  illis  tamen  socios  adiungit  iuvenes:  qui  tametsi  minus  habent  experientiae  ex  longo  usu,  excusabiles