37:433
433
CAPUT
LXVI.
43a
magis
confirmat:
quoniam
diu
exsules
futuri
erant
Iudaei,
Dominus
testatur
se
non
passurum
ut
in
exsilio
diutius
langueant,
neque
dilaturum
amplius
auxilium
suum:
exauditurum
ipsos,
etiam
priusquam
clament.
Atque
hoc
ad
regnum
Christi
potissimum
pertinet,
per
quem
exaudimur,
atque
aditum
habemus
ad
Deum
patrem:
sicuti
Paulus
praeclare
docet
Ephes.
3
(v.
12).
Patribus
quidem
patebat
idem
aditus:
nec
aliter
quam
per
Christum
exaudiri
poterant:
sed
angusta
adhuc
et
quasi
impedita
erat
ianua:
nunc
latissime
ac
plenissime
patefacta
est.
Sub
lege
populus
in
atrio
procul
stare
solebat:
nunc
ab
ipso
sanctuarii
ingressu
nihil
nos
prohibet,
quoniam
velum
templi
scissum
est.
Nobis
igitur
in
coelum
aditus
per
Christum
patet,
ut
libere
et
cum
fiducia
ad
thronum
gratiae
accedamus,
ut
misericordiam
consequamur,
atque
opportunum
auxilium
inveniamus.
Obiicietur
quaestio,
an
nulli
hodie
sint
fideles
in
mundo,
nullum
Christi
regnum:
quia
non
apparet
Deum
ita
promptum
esse
ad
opem
ferendam,
nec
ullus
constat
fructus
precum
nostrarum?
Respondeo:
quamvis
tunc
demum
appareat
nos
exauditos
esse,
quum
eventus
re
ipsa
id
comprobat,
nos
tamen
interim
non
negligi
a
Deo,
qui
deficere
nos
non
sinit,
sed
virtute
spiritus
sui
sustentat,
ut
patienter
ilium
exspectemus.
Neque
propterea
differt,
quod
tanquam
homines
opus
habeat
tempore
:
sed
quia
patientiam
nostram
exercere
ac
probare
vult.
In
summa
duplex
est
Deo
exaudiendi
modus:
primum,
quum
apertum
auxilium
praebet:
deinde,
quum
virtute
spiritus
sui
assistit,
ne
malis
victi
deficiamus.
Quod
si
tenaciter
infixa
esset
animis
hominum
haec
doctrina,
alacrius
ac
liberius
ad
Deum
confugerent,
nec
tam
pertinaciter
de
sanctorum
invocatione
disputarent.
Qui
enim
fit
ut
homines
tam
varios
sibi
patronos
confingant,
ad
quos
potius
se
recipiant
quam
ad
Christum
:
nisi
quod
istam
doctrinam
non
admittunt,
atque
beneficas
et
liberales
huiusmodi
promissiones
repudiant?
25.
(Lupus
et
agnus.)
Significat
omnia
in
integrum
restitutum
iri
ubi
Christus
regnabit.
Atque
hic
videtur
tacita
esse
comparatio
inter
Adamum
et
Christum.
Nam
scimus
omnes
praesentis
vitae
aerumnas
fluxisse
ex
peccato
primi
hominis:
quia
tunc
privati
sumus
imperio
et
dominatione
quam
Deus
homini
dederat
in
animantia
omnis
generis:
quae
certe
omnia
prius
libenter
parebant
imperio
hominis,
et
morigera
erant
ad
eius
nutum,
nunc
vero
eorum
plurima
insurgunt
in
hominem,
atque
mutuo
etiam
inter
se
bellum
gerunt.
Quod
igitur
lupi,
ursi,
leones,
et
aliae
eiusmodi
ferae
noxiae
sunt
homini
aliisque
bestiis,
ex
quibus
utilitatem
aliquam
percipimus,
imo
animalia,
quae
utilitatem
afferre
homini
debuerant,
ei
infesta
sunt,
hoc
eius
peccato
assignandum
est,
quoniam
inobedientia
sua
Calvini
opera.
Vol
XXXVII.
|