37:432
mittit.
Nam
etsi
populo
suo
semper
benedixit
Dominus,
tamen
suspensae
quodammodo
erant
benedictiones
usque
ad
Christi
adventum,
in
quo
solida
et
plena
apparuit
felicitas.
Summa
est,
tam
Iudaeos
quam
gentiles
omni
ex
parte
beatos
fore
sub
regno
Christi.
Quemadmodum
autem
signum
irae
Dei
et
maledictionis
est,
quum
nullum
ex
labore
nostro
fructum
percipimus:
ita
ex
adverso
benedictionis
signum
est,
quum
laboris
nostri
fructus
nobis
constat.
Propterea
dicit
non
frustra
laborem
consumpturos,
nec
lusuros
operam
qui
ab
exsilio
reversi
erunt,
ut
potiantur
vera
et
plena
redemptione.
Lex
minatur
orbitatem,
bella
hostilia,
privationes
bonorum,
terrorem
in
animis:
ex
adverso
hic
promittitur
foecunditas,
pax,
fructus
laboris,
tranquillitas.
Atque
huiusmodi
benedictiones
diligenter
notandae
sunt.
Nam
pauci
sunt
qui
in
suis
laboribus
benedictionem
Dei
reputent,
ut
ei
soli
omnia
attribuant,
ac
persuasum
habeant
se
nihil
omnino
effecturos
nisi
Dominus
prosperum
successum
donet.
Ergo
ut
omnis
benedictio
optanda
est
a
Deo,
ita
ei
soli
acceptam
ferre
convenit.
Quod
sequitur,
Non
parituras
mulieres
in
terrore,
quidam
ita
exponunt,
partum
non
fore
tristem,
vel
formidolosum,
quia
expertes
erunt
doloris.
Scimus
hanc
poenam
inflictam
esse
mulieri
ob
peccatum,
ut
pariat
cum
labore,
ac
periculum
mortis
subeat.
Generantur
enim
liberi
cum
metu
et
trepidatione,
quum
aliqua
est
suspicio
belli
:
et
probabile
est
huc
potius
respicere
prophetam,
nempe
eam
fore
tranquillitatem,
ut
neque
mulieribus,
neque
viris
trepidandum
sit.
Nam
ad
utrosque
parentes
hoc
referendum
est,
qui
posteris
suis
non
metuent,
ut
fieri
solet
quoties
impendet
aliquid
discriminis.
(Quia
semen
benedictum)
Optime
convenit
haec
ratio.
Unde
enim
metus
ac
terrores,
unde
inquietudines,
nisi
ex
maledictione
Dei?
Sublata
igitur
maledictione
merito
dicit
propheta
parentes
cum
sua
sobole
immunes
fore
a
formidine
et
anxia
cura:
quoniam
persuasi
erunt
propitio
Deo
se
tutos
semper
fore
et
salvos.
Soboles.
Hoc
contrarium
est
orbitati
quae
inter
maledictiones
Dei
numeratur.
Idem
ergo
est
ac
si
diceret:
Non
privabo
amplius
eos
filiis
quos
genuerint:
sed
efficiam
ut
iis,
cum
reliquis
beneficiis
quibus
ipsos
ornabo,
perfruantur.
24.
(Et
erit)
Insignis
promissio.
Nihil
enim
optabilius
est,
quam
ut
Deum
propitium
habeamus,
atque
nobis
ad
eum
facilis
accessus
pateat.
Nam
etsi
infinitae
aerumnae
et
calamitates
nos
circumstant,
tamen
miseri
esse
non
possumus
quamdiu
nobis
ad
Dominum
confugere
licet.
Hic
igitur
promittit
Dominus
nos
non
frustra
precaturos.
Atqui
hoc
etiam
patribus
sub
lege
promissum
erat.
Certum
est
enim
exauditos
ab
initio
mundi
fuisse
patres,
quicunque
ipsum
invocarunt.
Nam
hic
praecipuus
fidei
fructus
est.
Sed
hoc
magis
ac
|