25:432
accendit,
ut
misere
tumultuemur
in
minimis
quibusque
periculis,
donec
statuerimus,
et
Deum
nobis
affore,
et
ad
nos
tuendos
satis
superque
in
eo
fore
praesidii.
Et
vero
ubi
non
aliud
timiditati
nostrae
sanandae
remedium
praescribit,
praesentiam
sui
auxilii
debere
nobis
sufficere
admonet.
6.
Confirmare
ergo.
Subiicitur
exhortatio
ad
fortitudinem,
et
quidem
repetita,
quo
vehementius
afficiat.
Quanquam
adhuc
interponitur
promissio
aliis
verbis,
ubi
suae
vocationis
certior
redditur
Iosue,
ne
dubitanter
provinciam
suscipiat,
quam
sibi
divinitus
iniunctam
esse
novit:
aut
etiam
si
cum
obstaculis
luctandum
sit,
ne
in
medio
cursu
vacillet.
Neque
enim
satis
fuisset,
strenue
se
initio
accingere,
nisi
probe
simul
fuisset
comparatus
ad
perseverantiam.
Etsi
autem
fidei
proprium
est
nos
animare
ad
strenue
agendum,
sicuti
rursus
ignavia
et
cessatione
detegitur
incredulitas:
colligere
tamen
licet
ex
hoc
loco,
non
satis
vigere
nudas
promissiones,
nisi
accedant
exhortationum
stimuli.
Nam
si
Iosue,
cuius
singularis
alioqui
erat
alacritas,
ad
praestandum
officium
incitandus
fuit;
quanto
acrius
nos
pungi
oportet,
qui
tanta
pigritie
laboramus?
Adde
quod
non
semel,
nec
uno
verbo
exigitur
robur
et
constantia
a
Iosue:
sed
quia
multis
et
variis
certaminibus
exercendus
erat,
saepius
et
pluribus
verbis
confirmatur.
Iubetur
forti
et
infracto
esse
animo.
Quamvis
ex
duobus
verbis
pateret,
de
re
maxime
seria
Deum
praecipere,
tamen
hac
duplicatione
non
contentus,
eandem
mox
sententiam
iterat
cum
amplificatione:
quia
adiungit
adverbium
valde.
Discamus
itaque
ex
hoc
loco,
nunquam
arduis
et
difficilibus
negotiis
exsequendis
nos
fore
pares,
nisi
summa
contentione
nitamur:
quia
et
imbecilla
est
nostra
facultas,
et
Satan
duriter
nos
oppugnat,
et
nihil
proclivius
est,
quam
animos
remittere.
Caeterum
quia
multi
erratico
vagoque
conatu
nervos
frustra
intendunt:
additur
vera
fortitudinis
ratio
ut
Iosue
suum
omne
studium
applicet
ad
servandam
legem.
Quo
docemur,
ita
nos
demum
fore
inexpugnabiles,
si
ad
praestandum
fidele
Deo
obsequium
enitamur.
Alioqui
praestaret
molles
et
lentos
iacere,
quam
praecipiti
audacia
ferri.
Porro
non
simpliciter
Deus
servum
suum
vult
esse
fortem
ad
legem
servandam:
quin
potius
eum
viriliter
contendere
iubet,
ne
sub
onere
laboriosi
muneris
fatiscat:
sed
quia
obrepere
poterat
dubitatio,
quomodo
se
expediret
in
rebus
perplexis,
et
quodnam
caperet
consilium:
ad
legis
doctrinam
eum
revocat,
quia
se
illic
praeeuntem
sequendo
satis
ad
omnia
erit
instructus.
Prudenter,
inquit,
ages
in
omnibus,
modo
te
sub
legis
magisterio
contineas.
Quanquam
verbum
hebraicum
bjW,
non
tantum
prudenter
sed
etiam
feliciter
agere
significat,
quia
ut
plurimum
temeritas
infortuniis
plectitur.
Quidquid
sit
ita
certius
animatur
ad
sperandum
Dei
auxilium,
|