7:431
431
ACTA
SYNODI
TRIDENTINAE
432
mines
miserit,
ut
et
Iudaeos,
qui
sub
lege
erant,
redimeret,
et
gentes
quae
non
sectabantur
iustitiam,
iustitiam
apprehenderent,
atque
omnes
adoptionem
filiorum
reciperent:
hunc
proposuit
Deus
propitiatorem,
per
fidem
in
sanguine
ipsius,
pro
peccatis
nostris:
non
solum
autem
pro
nostris,
sed
etiam
pro
totius
mundi.
Qui
per
Christum
iustificentur.
[pag.
136]
IV.
Verum,
etsi
ille
pro
omnibus
mortuus
est,
non
omnes
tamen
mortis
eius
beneficium
recipiunt,
sed
hi
duntaxat,
quibus
meritum
passionis
eius
communicatur.
Nam
sicut
re
vera
homines,
nisi
ex
semine
Adae
propagati
nascerentur,
non
nascerentur
iniusti,
quum
ea
propagatione,
per
ipsum,
dum
concipiuntur,
propriam
iniustitiam
contrahant:
ita,
nisi
in
Christo
renascerentur,
nunquam
iustificarentur:
quum
ea
renascentia
per
meritum
passionis
eius,
gratia,
qua
iusti
fiunt,
illis
tribuatur.
Pro
hoc
beneficio
Apostolus
gratias
nos
semper
agere
hortatur
Patri,
qui
nos
dignos
fecit
in
partem
sortis
Sanctorum
in
lumine,
et
eripuit
nos
de
potestate
tenebrarum
transtulitque
in
Regnum
Filii
dilectionis
suae.
In
quo
habemus
redemptionem
et
remissionem
peccatorum.
Insinuatur
descriptio
iustificationis
impii,
et
modus
eius
in
statu
gratiae.
V.
Quibus
verbis
iustificationis
impii
[pag.
137]
descriptio
insinuatur,
ut
sit
translatio
ab
eo
statu,
in
quo
homo
nascitur
filius
primi
Adae,
in
statum
gratiae
et
adoptionis
filiorum
Dei,
per
secundum
Adam,
Iesum
Christum
salvatorem
nostrum:
quae
quidem
translatio
post
Evangelium
promulgatum,
sine
lavacro
regenerationis,
aut
eius
voto
fieri
non
potest:
sicut
scriptum
est,
Nisi
quis
renatus,
ete.
De
necessitate
praeparationis
ad
iustificationem
in
adultis,
et
unde
sit.
VI.
Declarat
praeterea
ipsius
iustificationis
exordium
in
adultis,
a
Dei
per
Christum
Iesum
gratia
praeveniente
sumendum
esse:
hoc
est
ab
eius
vocatione,
qua
nullis
eorum
exsistentibus
meritis
vocantur,
ut
qui
per
peccata
a
Deo
aversi
erant,
per
eius
excitantem
atque
adiuvantem
gratiam,
ad
convertendum
se,
ad
suam
ipsorum
iustificationem,
eidem
gratiae
libere
assentiendo
et
cooperando
disponantur:
ita
ut
tangente
Deo
cor
hominis,
per
Spiritus
sancti
[pag.
138]
illuminationem,
neque
homo
ipse
nihil
omnino
agat,
inspirationem
ipsam
percipiens:
x)
quippe
qui
et
Ulam
abiicere
potest:
neque
tamen
sine
gratia
Dei
movere
se
ad
iustitiam
coram
ipso
Ubera
sua
voluntate
possit.
Unde
in
sacris
literis,
quum
dicitur:
Convertimini
ad
me,
et
ego
convertar
ad
vos:
libertatis
nostrae
admonemur.
Quum
vero
respondemus:
Con-
1)
Edd.
illam
recipiens.
|