52:430
nulla
in
nobis
fuerint
iustitiae
opera.
Quae
ratio
non
valeret,
nisi
sumeret
illud
pro
confesso,
iniustum
esse
quidquid
ante
fidem
molimur.
Inepti
vero
sunt
qui
ex
praeterito
verbi
tempore
cavillantur
futura
hominum
merita
a
Deo
respici,
quum
ipsos
vocat.
Paulus,
inquiunt,
dum
provocari
Deum
negat
nostris
meritis,
quo
sua
gratia
nos
dignetur,
restringit
hoc
ad
tempus
praeteritum.
Ergo
si
praecedenti
tantum
iustitiae
non
est
locus,
futura
iustitia
in
rationem
venit.
Atqui
principium
usurpant,
quod
Paulus
ubique
reiicit,
quum
gratuitam
electionem
statuit
bonorum
operum
fundamentum.
Si
ex
sola
Dei
gratia
hoc
habemus,
ut
ad
bene
vivendum
simus
idonei:
quae
futura
nostra
merita
intueri
poterit
Deus?
Si
ante
Dei
vocationem
tale
in
nobis
regnum
occupat
iniquitas,
ut
nullum
progrediendi
finem
factura
sit
donec
culmen
suum
impleat:
quo
futurae
iustitiae
nostrae
respectu
allici
Deus
poterit
ad
nos
vocandos?
facessant
igitur
tales
nugae.
Paulus
non
alia
ratione
praeterita
opera
nominavit,
nisi
ut
omne
meritum
excluderet.
Perinde
enim
valent
eius
verba,
ac
si
dixisset,
Si
ullum
meritum
iactamus,
qualia
fuerunt
nostra
opera?
Stat
enim
axioma
illud,
non
meliores
fore
homines
quam
fuerint,
nisi
eos
Dominus
sua
vocatione
corrigeret.
Salvos
nos
fecit.
De
fide
loquitur:
et
nos
iam
salutem
adeptos
esse
docet.
Ergo
utcunque
peccato
impliciti
corpus
mortis
circumferamus,
certi
tamen
de
salute
nostra
sumus,
si
modo
fide
insiti
simus
in
Christum:
secundum
illud
(Iohan.
5,
24),
Qui
credit
in
filium
Dei,
transivit
de
morte
in
vitam.
Paulo
post
tamen,
fidei
nomine
interposito,
nos
re
ipsa
nondum
adeptos
esse
ostendet
quod
Christus
morte
sua
praestitit.
Unde
sequitur,
ex
parte
Dei
salutem
nostram
impletam
esse,
cuius
fruitio
in
finem
usque
militiae
nostrae
differtur.
Atque
id
est
quod
alibi
quoque
idem
Paulus
docet,
nos
spe
salvos
esse
factos
(Rom.
8,
24).
Per
lavacrum
regenerationis.
Non
dubito
quin
saltem
ad
baptismum
alludat.
Imo
facile
patiar
de
baptismo
locum
exponi
:
non
quod
in
externo
aquae
symbolo
inclusa
sit
salus,
sed
quia
partam
a
Christo
salutem
baptismus
nobis
obsignat.
Tractat
Paulus
de
exhibitione
gratiae
Dei,
quam
fide
constare
diximus.
Quum
ergo
pars
revelationis
baptismo
constet,
quatenus
scilicet
fidei
confirmandae
destinatus
est,
merito
eius
mentionem
facit.
Deinde
quum
baptismus
veluti
ingressus
sit
in
ecclesiam,
ac
symbolum
nostrae
in
Christum
insitionis,
tempestive
hic
adducitur
a
Paulo,
dum
ostendere
vult
quomodo
apparuerit
nobis
Dei
gratia.
Ut
talis
sit
orationis
contextus,
Deus
nos
salvos
fecit
sua
misericordia,
cuius
salutis
symbolum
ac
pignus
dedit
in
baptismo,
nos
in
suam
ecclesiam
cooptans,
et
inserens
in
corpus
filii
sui.
Solent
autem
apostoli
a
sacramentis
ducere
argumentum,
ut
rem
illic
signatam
probent
:
|