39:43
43
PRAELECTIONES
44
quod
scilicet
timorem
sui
ponet
in
corda
ipsorum^
ne
unquam
discedant
ab
ipso.
Eadem
doctrina
quam
nuper
vidimus,
nuno
iterum
repetitur,
sed
aliis
verbis:
et
ita
Deus,
quemadmodum
dixi,
melius
illustrat
suam
gratiam.
Dicit
ergo
se
positurum
timorem
sui
in
cordibus
hominum.
Iam
videmus
refelli
puerile
illud
commentum,
quo
inebriati
sunt
papistae,
quum
dicunt
cooperari
gratiam
Dei,
quia
scilicet
spiritus
adiuvat
infirmitatem
hominum:
quasi
scilicet
ipsi
aliquid
de
suo
conferrent,
et
essent
cooperarii.
Propheta
autem
hic
testatur
timorem
Dei
esse
opus
et
beneficium
spiritus
sancti:
non
dicit,
Dabo
illis
potestatem
timendi
me
:
sed
ponam
timorem
mei,
inquit,
in
cordibus
eorum.
Videmus
ergo
ut
rursus
demonstret
efficaciter
operari
Dei
spiritum
in
nobis,
ut
formet
omnes
affectus,
non
autem
relinquat
eos
flexibiles
vel
suspensos,
quemadmodum
Ezechielis
36.
capite
(v.
27)
dicitur,
Et
faciam
ut
timeant
me:
illic
etiam
confirmat
Ezechiel
eandem
doctrinam
quum
dicit
Deum
facturum
ut
Israelitae
eum
timeant,
non
autem
ut
possint
timere.
Videmus
ut
resideat
effectus
operis
et
complementum
penes
Deum
ipsum,
et
spiritum
eius.
Rursus
addit,
Ut
non
discedant
a
me.
Videmus
clare
illas
ineptias
refutari
de
media
gratia,
quae
tantum
facultatem
hominibus
offert,
quam
postea
liberum
sit
amplecti
si
libuerit.
Dicit
enim
propheta,
ut
non
discedant.
Et
rursus
docet
perseverantiam
non
minus
quam
principium
bene
agendi
esse
Dei
beneficium,
et
opus
spiritus
sancti:
et
quemadmodum
nuper
dicebam,
si
tantum
formaret
semel
Deus
corda
nostra,
ut
propensi
essemus
ad
bene
agendum,
singulis
momentis
posset
diabolus
suis
insidiis
nos
abducere
a
recto
cursu,
vel
ut
habet
violentos
impetus,
posset
nos
abripere
sursum
et
deorsum.
Nihil
ergo
nobis
prodesset
unius
horae
gubernatio,
nisi
toto
vitae
cursu
Deus
nobis
manum
teneret,
et
perduceret
usque
ad
metam.
Hinc
ergo
sequitur,
totum
vitae
cursum
dirigi
a
spiritu
Dei,
ita
ut
non
minus
finis
quam
principium
bonorum
operum
debeat
adscribi
eius
gratiae.
Ergo
quidquid
meriti
homines
sibi
arrogant,
Deo
auferunt,
et
hoc
modo
sunt
sacrilegi.
Posset
tamen
hic
moveri
quaestio:
videmus
fideles
saepe
labi,
nec
decies
tantum
in
vita,
sed
singulis
diebus.
Quid
ergo
hoc
sibi
vult,
ubi
operatur
spiritus
Dei
esse
eius
talem
efficaciam,
ut
nunquam
deflectant
homines
a
recta
via?
Si
quis
respondeat,
fideles
labi
quidem,
sed
non
deficere
prorsus,
Deum
autem
hic
defectionem
notare,
quae
excutiat
omnem
Dei
timorem,
non
erit
plena
solutio.
Videmus
enim
etiam
electos
ipsos
interdum
similes
esse
apostatis.
Suffocatur
enim
in
illis
Dei
timor,
et
religio
:
non
exstinguitur
quidem
pietas,
sed
ne
scintilla
quidem
spiritus
in
ipsis
apparet.
Verum
notandum
est
sic
inflexibilem
perseverantiam
fidelibus
dari,
ut
etiam
si
labantur
statim
re-
|