32:43
43
PSALMUS
XCVII.
44
tia
et
iudicium
locus
solii
eius.
3.
Ignis
coram
facie
eius
ambulabit,
et
exuret
in
circuitu
inimicos
suos.
4.
ITluxerunt
fulgura
eius
orbi,
videbit
ac
tremiscet
terra.
5.
Montes
tanquam
cera
fluxerunt
a
facie
Iehovae,
a
facie
Domini
totius
terrae.
1.
(Iehova
regnat)
Homines
ad
laetitiam
invitans,
satis
declarat
nunquam
Deum
regnare
quin
simul
affulgeat
salus
et
plena
felicitas.
Gaudium
vero
commune
toti
mundo
faciens,
adeoque
transmarinis
regionibus,
significat
regnum
Dei
quod
tunc
angustis
Iudaeae
finibus
erat
inclusum,
longe
fore
amplius,
quia
ad
gentes
usque
propagabitur.
Proximis
quatuor
versibus
coelestem
Dei
gloriam
suis
insignibus
exornans
propheta,
ad
eius
reverentiam
subigere
voluit
cunctos
mortales.
Nam
proponitur
in
hunc
finem
formidabilis
eius
maiestas,
ut
fastum
et
pravam
carnis
confidentiam
sub
se
posternat
ac
conterat.
Scimus
in
conspectu
nubili
coeli
plus
esse
terroris
quam
serena
luce:
quia
obscuritas
sensus
nostros
contrahit.
Itaque
prophetam
non
dubito
incutere
hoc
symbolo
terrorem,
quo
magis
reverenter
Deum
mundus
exciperet.
Alii
subtilius
exponunt,
nubem
esse
in
circuitu
Dei,
quae
temeritatem
et
audaciam
humani
ingenii
compescat,
ne
in
excutiendis
eius
mysteriis
plus
aequo
sibi
permittant
qui
nimium
curiosi
sunt.
Etsi
autem
continet
sensus
ille
utilem
doctrinam,
quia
tamen
argutiis
non
oblector,
retineo
illud
consilium
Prophetae,
quod
fuliginoso
Dei
conspectu
percellere
velit
corda
hominum,
ut
tremiscant.
Quod
etiam
confirmat
reliquus
contextus,
ubi
dicit
ignem
coram
eo
ambulare
qui
hostes
exurat,
fulgora
eius
concutere
terram,
adeoque
montes
liquefacere.
Si
quis
excipiat
non
convenire
hanc
formidinem
cum
gaudio
cuius
nuper
meminit,
respondeo
primum,
quamvis
Deus
solium
suum
erigendo,
quantum
in
se
est,
beare
omnes
paratus
sit,
non
omnes
tamen
beneficii
capaces
esse.
Deinde
tenendum
est,
quod
prius
attigi,
utilem
hanc
admonitionem
esse
fidelibus,
ut
proiecta
carnis
altitudine
Deum
suppliciter
adorent.
Solium
vero
eius
in
Iustitia
a
iudicio
locans,
regnum
Dei
a
fructu
quem
inde
percipimus
commendat:
quia
quum
nihil
miserius
sit,
quam
sine
iustitia
et
iudicio
vivere,
laudem
hanc
specialiter
Deo
vendicat
propheta,
quod
regnando
aequitatem
solus
in
mundo
restituat:
ut
certe
exsulat
a
nobis
omnibus,
donec
spiritu
mansuetudinis
Deus
ad
subeundum
verbi
sui
iugum
nos
flectit
ac
domat.
Sed
quia
magna
pars
hominum
pervicaciter
imperium
Dei
reiicit
et
excutit,
cogitur
propheta
pingere
severam
Dei
faciem:
ut
doceat
non
impune
cessuram
impiis
praefractam
suam
malitiam.
Quia
autem,
nisi
Deum
sibi
appropinquantem
reverenter
et
placide
excipiant
homines,
duplicatur
eorum
impietas:
iure
haec
vindictae
denuntiatio
aptatur
ad
regnum
Christi.
Qui
|