[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


1:43  [CO  1.  43]  pedes,  manus  et  omnes  corporis  partes  in  aliquam  legis  observationem  componunt,  cor  ab  omni  obedientia  alienissimum  interim  retinent;  tum  se  defunctos  putant,  si  probe  apud  homines  dissimulaverint,  quod  coram  Deo  in  corde  gerunt.  Audiunt:  non  occides,  non  moechaberis,  non  furaberis:  gladium  ad  caedem  non  exerunt,  corpora  sua  meretricibus  [p.74]  non  commiscent,  manus  alienis  bonis  non  iniiciunt.  Haec  omnia  bene  hactenus;  sed  caedes  totis  animis  spirant,  fervent  in  libidinem,  omnium  bona  oculis  retortis  aspiciunt  et  cupiditate  devorant.  Iam  vero  deest  quod  praecipuum  erat  legis.  His  fortiter  reclamat  Paulus  (Rom.  7),  affirmans  legem  spiritualem  esse,  hoc  est,  quae  totam  mentem,  totam  animam,  totam  voluntatem  obsequentem  exigat.  Hunc  cum  esse  legis  sensum  dicimus,  non  novam  ex  nobis  interpretationem  ingerimus,  sed  Christum  optimum  legis  interpretem  sequimur.  Cum  enim  Pharisaei  perversa  opinione  populum  imbuissent,  legem  perficere,  qui  externo  opere  nihil  adversus  legem  perpetrasset  (Matth.  5),  hunc  periculosissimum  errorem  arguit,  et  impudicum  mulieris  aspectum  scortationem  esse  pronunciat,  homicidas  pronunciat  quicunque  fratrem  oderint;  facit  enim  reos  iudicio,  qui  vel  iram  animo  conceperint,  reos  consilio,  qui  murmurando  aut  fremendo  aliquam  offensi  animi  significationem  dederint,  reos  geennae  ignis,  qui  convitiis  et  maledictis  in  apertam  iram  prosilierint.  Haec  qui  non  viderunt,  finxerunt  Christum  alterum  Mosen  legis  evangelicae  latorem,  quae  defectum  mosaicae  illius  suppleverit:  quod  falsissimum  est.  Nihil  enim  illic  ad  legem  veterem  adiecit,  sed  Pharisaeorum [p. 75]  mendaciis  obscuratam,  et  fermento  inquinatam,  tantum  asseruit  et  repurgavit.  Eadem  vel  ignorantia  vel  malitia  ex  praeceptis  de  non  appetenda  vindicta,  de  diligendis  inimicis,  quae  et  omnibus  olim  Iudaeis  tradita  fuerunt  et  tum  omnibus  in  commune  Christianis  tradebantur,  consilia  fecerunt,  quibus  parere,  vel  non  parere,  liberum  esset.  Eorum  autem  necessariam  obedien-  [OS  55]  tiam  ad  monachos  relegarunt,  ut  vel  hoc  uno  simplicibus  Christianis  essent  iustiores,  quod  ultro  se  servandis  consiliis  obstringerent.  Et  rationem  assignant,  cur  ea  pro  legibus  non  recipiant,  quod  sibi  onerosa  nimium  et  gravia  videantur,  Christianis  praesertim,  qui  sunt  sub  lege  gratiae.  Itane  legem  Dei  aeternam,  de  diligendo  proximo,  refigere  audent?  An  non  autem  proximum  nostrum  proposita  parabola  (Luc.  10),  vel  alienissimum  quemque  esse,  cui  opera  nostra  usui  esset,  declaravit  Christus?  An  non  passim  occurrunt  mandata,  quae  inimicorum  dilectionem  a  nobis  exigant  (Prov.  25.  Rom.  12)?  Ut  cum  esurientes  iubemur  pascere,  eorum  errantes  boves  et  asinos  in  viam  dirigere,  aut  oneri  succumbentes  sublevare  (Exod.  23).  An  non  est  aeternum  verbum  Domini  :  mihi  vindictam,  et  ego  retribuam  (Deut.  32.  Hebr.  10)?   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci