52:428
lumus
censeri,
cor
omni
invidia
purgatum,
omni
malitia
purum
habere
nos
oportet,
amare
et
mutuo
amabiles
esse
convenit.
Cupiditates
vero
in
nobis
dominari
absurdum
est:
quae
ideo
variae
dicuntur
(meo
iudicio)
quoniam
libidines,
quibus
homo
carnalis
circumagitur,
veluti
contrarii
sunt
fluctus:
qui
dum
inter
se
confligunt,
hominem
ipsum
versant
huc
et
illuc,
ut
variet
atque
alternet
fere
in
singula
momenta.
Talis
certe
est
omnium
inquietudo
qui
se
carnis
desideriis
permittunt,
quia
nulla
nisi
in
Dei
timore
stabilitas.
4.
Sed
postquam
bonitas
et
amor
erga
homines
apparuit
servatoris
nostri
Dei,
5.
non
ex
operibus
quae
essent
in
iustitia,
quae
nos
fecissemus^
sed
se*
eundum
suam
misericordiam
salvos
nos
fecit
per
lavacrum
regenerationis
ac
renovationis
spiritus
sancti,
6.
quod
effudit
in
nos
opulente
per
Iesum
Christum
servatorem
nostrum:
7.
ut
iustificati
illius
gratia,
haeredes
efficeremur
secundum
spem
vitae
aeternae.
Aut
verbum
principale
in
hac
sententia
est,
Deum
nos
sua
misericordia
salvos
fecisse,
aut
oratio
est
defectiva.
Ita
subaudiendum
erit,
mutatos
fuisse
in
melius,
novosque
factos
fuisse
homines,
ex
quo
eorum
misertus
est
Deus:
ac
si
diceret:
tunc
coepistis
demum
ab
illis
differre,
quum
vos
Deus
spiritu
suo
regenuit.
Quia
tamen
in
verbis
Pauli
constat
plenus
sensus,
nihil
addere
necesse
est.
Porro
se
inter
alios
numerat,
quo
efficacior
sit
exhortatio.
4.
Postquam
apparuit.
Principio
quaeri
posset
an
tunc
coeperit
innotescere
mundo
Dei
bonitas,
quum
exhibitus
fuit
Christus
in
carne.
Nam
certo
et
bonum,
et
clementem,
et
sibi
propitium
ab
initio
senserunt
patres
et
experti
sunt.
Non
fuit
igitur
haec
prima
bonitatis
paternique
erga
nos
amoris
manifestatio.
Responsio
facilis
est,
quod
non
aliter
gustarunt
Dei
bonitatem
patres
sub
lege
quam
in
Christum
respiciendo,
a
cuius
adventu
pendebat
tota
eorum
fides.
Ita
dicitur
apparuisse
Dei
bonitas,
quum
eius
pignus
exhibuit,
ac
re
ipsa
comprobavit
se
non
frustra
toties
hominibus
salutem
esse
pollicitum.
Sic
Deus
dilexit
mundum
(inquit
Iohannes
3,
16)
ut
filium
unigenitum
traderet.
Alibi
etiam
Paulus:
Confirmat
Deus
caritatem
suam
erga
nos,
quod,
quum
inimici
essemus,
filium
suum
misit,
ete.
(Rom.
5,
8).
Haec
usitata
est
loquendi
ratio
in
scripturis,
quod
per
Christi
mortem
reconciliatus
fuit
mundus
Deo:
quem
tamen
saeculis
omnibus
scimus
benignum
fuisse
patrem.
Sed
quia
divini
erga
nos
amoris
causam
et
materiam
salutis
nostrae
nonnisi
in
Christo
invenimus,
non
abs
re
dicitur
Deus
pater
bonitatem
suam
in
eo
nobis
ostendisse.
Quamquam
alia
est
loci
huius
ratio,
ubi
Paulus
non
de
communi
illa
Christi
manifestatione
loquitur,
quum
homo
in
mundum
prodiit,
sed
de
manifesta-
|