5:427
EPINICION.
Eccius
hesterno
ruber
atque
inflatus
Iaccho
Praebeat
huc
duris
terga
subacta
flagris.
1)
Huc
caput
indomitum
subdat,
verum
ante
recepta,
Qua
semper
caruit,
fronte
Cochlaeus
iners.2)
Nausea
verbosis
generans
fastidia
libris
Occluso
tacitus
iam
ferat
ore
iugum.3)
Quique
diu
latuit
sub
nomine
bubo
Pelargi,
Saevo
etiam
rostro
dura
lupata
premat.4)
Non
quia
praecipui:
sed
quod
certamine
in
isto
Signiferos
statuit
flatigiosa
cohors.
Ergo
sub
triplici
bellant
quicunque
tiara,
Totaque
se
huc
sistant
cum
duce
castra
hiio.
Astutae
vulpes,
tinctique
cruore
leones,
Et
latratorum
turba
proterva
canum.
Ordine
quisque
suo,
magni
atque
ignobile
vulgus,
Insolito
discant
subdere
colla
iugo.
At
vos
de
meliore
nota
sanctique
poetae
Musa
quibus
suaves
fundit
amoena
modos,
Magnifico
celebrem
Christi
cantate
triumphum
Carmine.
Io
paean
caetera
turba
canit.
Quod
natura
negat,
studii
pius
efficit
ardor.
Ut
coner
laudes
Christe
sonare
tuas.
1)
Be
celeberrimo
Lutheri
adversario
lo.
Eckio
non
est
quod
h.
I.
verba
faciamus.
Sufficiat
pauca
quaedam
coaeianeorum
testimonia
attulisse
quae
ad
autoris
nostri
mvectivas
illusUaudas
pertinent.
Curibtophorus
Scheurlius
in
literis
suis
d.
4.
Dec.
1540
Wormatiae
scriptis
ad
episcopum
Eichstadtiensem
haec
habet:
Ethhch
schreyben
D.
Eck
praucli
sicli
eyner
kraussen
von
dreyen
massen,
domit
der
diener
nit
ofit
einschenken
durffen.
(Soden,
Beitr.
zur
Gesch.
der
Mes.
p.
482.)
Autor
huius
epistolae
Eckii
consuetudine
satis
familiariter
tum
temporis
utebatur.
Cruciger
Bugenhagio
scribit
d.
19.
Maii
1541
;
D.
Eccius
aliquot
iam
dies
de
curabit
febri
laborans
ex
intemperantia,
interdum
vini,
interdum-aquae,
ut
audimus,
multas
ampnoras
hauriens.
{Corpus
Mes.
IV.
306.)
Bucerus,
in
Actis
Matispon.
germanice
editis
fol.
226,
postquam
de
eiusdem
in
colloquio
illo
partibus
plura
disseruit)
haec
addit:
Sunst
ist
der
Eck
seines
Ehrgeitzes
uncl
gantz
ontheologischen,
unflatigen
Lebens
dermassen
erkandt,
auch
den
semen,
daz
man
jn
zu
solchen
iiohen
gotthchen
handein
freiiieh
nit
wurde
geordnet
haben.
Subiungimus
eius
epitaphion
a
Melanthune
compositum:
JloM.a
cpayojv
xvi
iiolla
itiusv
xai
rto'Aka
xaz
einuv,
JEv
de
tag)(p
'Exioc
yautec'
t&rixsv
erjv.
Multa
vorans
et
multa
bibens,
mala
plurima
dicens,
Eccius
hac
posuit
putre
cadaver
humo.
2)
Io.
Cochlaeus
JSIOI
imbergensis
inter
reformationis
et
reformatorum
adversarios
famosissimusplurimos
libellos
mendaciis
et
calumniis
plenos
per
tricennale
temporis
spatium
contra
eos
edidit.
Iam
1521
Wormatiae,
tum
1530
Augustae
rebus
agendis
interfuit,
et
illic
Luthero
inimicos
suscitavit,
hic
contra
Melanthonem
scripsit
et
confessionis
Augustanae
confutatio
m
edendae
operam
suam
navavit.
Cum
Calvino
primum
Hagcnoae
a.
1540
congressum
esse
vero
simile
est,
quem
certe
paucis
post
annis
acriter
et
insulse
impugnavit
peculiari
libello
contra
eius
tractatum
de
Reliquiis
edito,
a
Beza
mox,
tacente
Calvino,
lepide
et
fortiter
profligatus.
Vide
Baumti
Bezam
I.
123.
357.
Obiit
a.
1552.
3)
JBridericus
Nausea,
proprie
Gr
au
dictus,
Wirtemberg
ei
isis,
olim
Campegio
Cardinali
a
literis^
postea
Moguntiae
concionator,
postremo
Vindobonae
episcopus
a.
1541.,
obiit
a.
1552.
Plurima
fuerunt
eius
scripta
dialectica,
homiletica,
iuridica
et
polemica.
4)
Ambrosius
Pelargus,
gertnanico
suo
nomine
Storch
olim
appellatus,
Nidda
oriundus,
Hassiae
oppido,
ordini
Praedicaturum
adscriptus,
et
curiae
Trevirensis
theologus,
interfuit
concilio
Tridentino
et
obiit
a.
1557.
Varios
edidit
libellos
contra
Lutherum,
Oecolampadium,
alios.
JDe
eo
Bucerus
in
quadam
epistola
inedita
d.
d.
4.
Sept.
1540,
et
in
Archivis
Thomanis
Argentorati
asservata
sic
scribit:
Pelargum
vestrum
novi
ante
annos
multos,
hominem
et
confidentem
et
contentiosum,
a
quo
ingenio
non
audio
eum
multum
adhuc
recessisse,
eamque
etiam
vitae
privatae
disciplinam
sequi,
quae
non
sit
argumento
illum
de
restituendis
ecclesiis
valde
sollicitum
esse.
Suscepit
ille
pugnam
adversus
nos,
sed
eminus
non
cominus
dimicat,
et
videtur
instituisse
magis
adeo
ut
huic
quam
sibi
imposuit
personae
quam
ut
ecclesiae
Christi
inserviat.
Nam
omne
studium
eo
constat
ut
quaevis
nostra,
quamlibet
sint
ex
ipsa
scriptura
Dei
et
sanctissimorum
patrum
scriptis
et
observatione
deprompta,
vel
calumniosis
sophismatis
pervertat,
vel
apertis
et
impudentibus
incessat
conviciis,
caett.
|