[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


37:427  427  IN  ISAIAM  428  occupari  pios  non  decet,  satis  est  gustu  aliquo  fidem  eorum  foveri.  Quod  si  interdum  premantur  inopia,  tamen  modico  victu  contenti  Deum  patrem  eiusque  beneficentiam  nihilominus  agnoscunt:  atque  in  sua  tenuitate  regum  et  magnatum  opes  superant.  Impii  vero,  tametsi  abundent  bonis  omnibus,  quoniam  illis  bona  conscientia  frui  nequeunt,  sunt  omnium  hominum  miserrimi.  Respicit  ergo  propheta  purum  usum  donorum  Dei.  Nam  qui  pure  Deum  colunt,  tanquam  filii  ex  manu  patris  omnia  vitae  subsidia  accipiunt:  alii  vero  ea  tanquam  fures  et  sacrilegi  praedantur.  Nunquam  impiis  satisfacit  quatumvis  magna  rerum  copia:  semper  diffidunt  ac  trepidant,  nec  tranquilla  esse  potest  eorum  conscientia.  Nihil  igitur  hic  promittit  quod  non  re  ipsa  praestet:  neque  ab  externo  rerum  statu  haec  felicitas  aestimanda  est.  Quod  etiam  ex  sequentibus  melius  patet,  ubi  laetitiae  et  gratiarum  actionis  fit  mentio.  Nec  enim  dubium  est  quin  breviter  admoneat  propheta,  satietatem  positam  in  rerum  copia  non  esse,  sed  in  tranquilla  pace  animi  et  spirituali  gaudio,  quia  incredulis  insipida  sunt  omnia:  fideles  autem  sensus  paterni  Dei  amoris  suavius  condimentis  omnibus  oblectat.  Interea  notemus  felicitatem  omnem  a  solo  Deo  exspectandam  esse,  qui  suis  nihil  omnino  eorum  quae  ad  beatam  vitam  pertinent  deesse  sinet.  15.  (Et  relinquetis.)  Prosequitur  eandem  doctrinam:  ac  docet,  Deum  tandem  hypocritas  separaturum  a  veris  servis.  Nec  certe  mirum  est  prophetam  tantopere  hanc  partem  urgere:  quia  nihil  difficilius  persuadetur  hypocritis,  qui  superbia  inflati  se  ipsos  fallunt  atque  excaecant.  Exsecrabile  vero  eorum  nomen  fore  asserit,  quia  semen  sanctum  se  existimabant,  nec  ullum  aliud  sub  coelo  esse  dignum  memoria.  Ac  eodem  spectat  verbum  relinquendi,  quasi  diceret  violenter  excussum  iri  falsam  iactantiam,  cui  tantopere  affixi  erant.  Proinde  ne  sibi  in  gloria  temporali  et  mox  peritura  placeant,  Dominus  arrogantiam  illam  retundit  :  ac  se  alios  servos  habiturum  declarat,  quibus  isti  exsecrationi  erunt.  Ut  etiam  in  solenni  exsecratione  hoc  exemplum  sumatur,  Deus  tibi  ut  Iudaeis  maledicat.  (Vocabit  nomine  alio.)  Refellit  confidentiam  eius  gentis,  quae  nullum  Deo  populum  fore  arbitrabatur,  si  posteris  Abrahae  careret.  Testatur  enim  se  cooptaturum  novum  populum:  neque  ita  se  Iudaeis  adstrictum  esse  quin  alios  facile  inveniat,  quos  populi  sui  nomine  exornet.  Quod  nonnulli  per  aliud  nomen  intelligunt  christianum,  nimis  coactum  est.  Et  prophetam  alio  spectasse  ex  circumstantia  ipsa  apparet.  Nam  quia  Iudaei  antiquitatem  sui  nominis  superbe  iactabant,  atque  insolescebant,  quod  iamdudum  essent  electi  a  Deo,  ac  si  Deus  ipsis  carere  non  posset:  ostendit  alium  populum  ab  ipso  eligendum  atque  adoptandum  esse:   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci