7:425  425  CUM  ANTIDOTO.  426  Quorsum,  obsecro,  attinebat,  tot  anathemata  detonare?  Nisi  ut  imperiti  crederent  aliquid  subesse  causae,  quum  tamen  nihil  sit.  In  quinto  capite,  ubi  [pag.  124]  iam  aliquid  suum  afferunt,  agere  incipiunt  suo  more:  hoc  est,  inculcare  sophistarum  suorum  naenias,  et  pertinaciter  tueri.  Anathema  esse  iubent,  si  quis  neget  totum  in  baptismo  tolli,  quod  propriam  peccati  rationem  habet:  sed  tantum  radi,  aut  non  imputari  doceat.  Astute  hic  admiscent  radendi  verbum,  quod  odiosum  esse  norunt:  nam  et  inde  Augustinum  gravabant  Pelagiani.  Ergo  valeant  cum  sua  rasura.  Nos  totum  peccati  reatum  vere  tolli  in  baptismo,  asserimus:  ita  ut  quae  manent  peccati  reliquiae  non  imputentur.  Quo  res  clarius  pateat,  in  memoriam  revocent  lectores,  duplicem  esse  baptismi  gratiam:  nam  et  peccatorum  remissio  illic,  et  regeneratio  nobis  offertur.  Remissionem  plenam  fieri  docemus:  regenerationem  inchoari  duntaxat,  suosque  tota  vita  facere  progressos.  Proinde  manet  vere  peccatum  in  nobis,  neque  per  baptismum  statim  uno  die  exstinguitur:  sed  quia  deletur  reatus,  imputatione  nullum  est.  Nihil  hac  doctrina  magis  expeditum.  Eam  cur  synodus  anathemate  damnet,  videndum.  Nihil,  inquiunt  venerandi  patres,  in  renatis  odit  Deus.  Ut  hoc  illis  concedam:  an  propterea  sequitur,  nihil  odio  esse  dignum?  ac  non  potius  ideo  nihil  odit,  quia  quod  iure  posset  odisse,  ignoscit?  Nam  testimonium  apostoli  quod  arripiunt,  [pag.  125]  nobis  plane  suffragatur:  Nihil  esse  damnationis  iis,  qui  sunt  in  Christo  Iesu  (Rom.  8,  1):  quia  fideles  his  verbis  non  eximit  a  culpa,  quasi  puri  sint,  et  omni  peccato  immunes,  sed  tantum  reatu  liberat,  eo  quod  sub  peccati  onere  gementes  hac  consolatione  fulciantur,  cuius  ante  meminerat,  et  de  qua  fusius  postea  disserit,  ut  mox  videbimus.  Addunt  praeterea,  nihil  esse  quod  eos  ab  ingressu  coeli  remoretur.  Fateor:  non  tamen  quod  nihil  impedimenti  habeant,  sed  quia  Christi  innocentia  vestitis  nihil  noceat.  Ipsi  vero  cornuti  patres,  longe  aliam  causam  assignant.  Quia  scilicet  veterem  hominem  exuentes,  et  induentes  novum,  qui  secundum  Deum  creatus  est,  puri  sint  ac  innoxii.  Quis  non  eos  praevaricari  dicat?  Nam  qui  adhuc  in  actu  sunt,  nondum  effectum  habent.  Non  ergo  caret  aperta  repugnantia,  eos  vocari  puros  et  innoxios,  qui  adposer  les  differens  qui  ont  este  esmeuz  de  nostre  temps  touchant  le  peche  originel,  il  sembleroit  bien,  a  les  ouyr  parler  puis  apres  comme  ilz  parlent,  que  nous  eussions  renouvelle  tout  plein  d'heresies.  Car  aux  quatre  premiers  articles  ilz  empruntent  ce  qui  a  este  determine  en  l'Eglise  ancienne  contre  les  Pelagiens  et  autres  semblables:  et  toutesfois  il  n'y  a  auiourd'huy  nulle  controversie  de  tout  cela.  Ainsi  on  voit  leur  malice,  en  ce  qu'ilz  font  semblant  de  parler  contre  nous,  la  ou  ilz  ne  disent  rien  que  nous  n'enseignions  beaucoup  mieux  qu'eux.