55:422  Dominus  concedet:  quoniam  multa  intervenire  possunt  quae  evertunt  quidquid  apud  nos  statutum  erat.  Caeci  .enim  nobis  sunt  futuri  temporis  eventus.  V  o  l  u  n  t  a  t  e  m  intelligit  non  quae  in  lege  exprimitur,  sed  consilium  quo  moderatur  omnia.  16.  Nunc  autem  gloriamini.  Ex  his  verbis  colligere  licet,  Iacobum  plus  quiddam  reprehendere  quam  lubricum  sermonem.  G  l  o  r  i  a  m  i  n  i  ,  inquit,  in  vestris  iactantiis:  nempe  quod  quum  abrogarent  Deo  suum  imperium,  sibi  nihilominus  placebant.  Non  quod  se  palam  Deo  praeferant  qui  vel  maxime  inflati  sunt  sui  fiducia:  sed  quia  inebriati  sensus  sui  vanitate,  nihil  minus  quam  Deum  respiciunt.  Et  quia  eiusmodi  monitiones  a  profanis  hominibus  contemptim  solent  excipi:  imo  statim  auditur  responsum  illud,  sibi  notius  esse  quidquid  affertur,  quam  ut  moneri  opus  habeant:  cognitionem,  qua  gloriari  poterant,  in  eos  retorquet,  eo  gravius  peccare  eos  pronuntians,  quod  ignorantia  non  peccant,  sed  contemptu.  CAPUT  V.  1.  Agedum  nunc,  divites,  plorate,  ululantes  super  miseriis  vestris  quae  advenient  vobis.  2.  Divitiae  vestrae  putrefactae  sunt,  vestimenta  vestra  a  tineis  exesa  sunt.  3.  Aurum  et  argentum  vestrum  aerugine  corruptum  est:  et  aerugo  eorum  in  testimonium  vobis  erit,  et  exedet  carnes  vestras  sicut  ignis:  thesaurum  congessistis  in  extremis  diebus.  4.  Ecce  merces  operariorum,  qui  messuerunt  regiones  vestras,  quae  fraude  aversa  est  a  vobis,  clamat:  et  clamores  eorum  qui  messuerunt,  in  aures  Domini  Sabaoth  introierunt.  5.  In  delitiis  vixistis  super  terram:  lascivistis,  enutristis  corda  vestra,  sicut  in  die  mactationis.  6.  Condemnastis  et  occidistis  iustum,  et  non  resistit  vobis.  1.  Agedum  nunc.  Falluntur  (meo  iudicio)  qui  Iacobum  hic  exhortari  ad  poenitentiam  divites  putant.  Mihi  simplex  magis  denuntiatio  iudicii  Dei  videtur,  qua  eos  terrere  voluit  absque  spe  veniae:  nam  quaecunque  dicit,  nonnisi  ad  desperationem  spectant.  Quare  non  ipsos  alloquitur  ut  ad  resipiscentiam  invitet:  sed  fideles  potius  respicit,  ut  audientes  infelicem  exitum  divitum,  non  invideant  eorum  fortunae.  Deinde  ut  iniuriarum,  quas  perferunt.  Deum  scientes  fore  ultorem,  aequo  et  placido  animo  eas  tolerent.  Divites  autem  non  quosvis  compellat,  sed  qui  delitiis  immersi,  et  inflati  superbia,  nihil  nisi  mundum  cogitant:  qui,  tanqum  inexhausti  gurgites,  devorant  omnia:  qui  tyrannice  alios  vexant:  quemadmodum  ex  contextu  patebit.  Plorate  ululantes.  Est  quidem  et  suus  poenitentiae  luGtus:  sed  qui  mistus  consolatione,  non  ad  ululatum  usque  procedit.  Significat  ergo  Iacobus,  27*