55:421  421  CAPUT  V.  422  quae  enim  est  vita  vestra?  vapor  est  scilicet  ad  exiguum  tempus  apparens,  deinde  evanescens:  15.  quum  dicere  debeatis,  Si  Dominus  voluerit,  et  vixerimus,  faciemus  hoc  vel  illud.  16.  Nunc  autem  gloriamini  in  superbiis  vestris,  omnis  gloriatio  talis  mala  est.  17.  Qui  ergo  novit  facere  bonum,  nec  facit,  peccati  reus  est.  13.  Age  nunc,  ete.  Aliud  superbiae  genus  hic  damnat:  nempe  quod  plerique  quum  pendere  ex  Dei  providentia  deberent,  confidenter  statuunt  quid  facturi  sint:  suaque  consilia  in  longum  tempus  disponunt:  ac  si  multam  annorum  seriem  in  manu  haberent,  quum  ne  de  uno  quidem  momento  certi  sint.  Stolidam  eiusmodi  iactantiam  Solomo  quoque  lepide  ridet  (Prov.  16,  1),  quum  dicit,  homines  constituere  animo  vias  suas:  interea  Dominum  gubernare  linguam.  Est  autem  valde  insanum,  quod  ne  lingua  quidem  effari  possumus,  exsequendum  nobis  sumere.  Non  invehitur  Iacobus  in  loquendi  formam,  sed  in  socordiam  animi  potius,  quod  homines  propriae  infirmitatis  obliti  sic  insolescunt.  Nam  fieri  interdum  potest  ut  pii  qui  de  se  modeste  sentiunt,  et  gressus  suos  Dei  nutu  regi  agnoscunt,  se  tamen  hoc  vel  illud  facturos  dicant  sine  exceptione.  Est  quidem  rectum  et  utile,  quum  in  futurum  tempus  aliquid  promittimus,  assuescere  ad  has  formulas.  Si  Domino  visum  fuerit:  aut,  si  Dominus  permittet.  Verum  non  iniicienda  est  religio,  quasi  omittere  sit  nefas.  Nam  passim  in  scripturis  legimus  sanctos  Dei  servos  absque  conditione  loquutos  esse  de  rebus  futuris:  quum  tamen  fixum  in  memoria  haberent  nihil  se  posse  nisi  Dei  permissu.  Ergo  quod  ad  hanc  loquendi  consuetudinem  spectat,  Si  Dominus  volet,  aut  dabit:  sedulo  ab  omnibus  piis  colenda  est.  Sed  Iacobus  eorum  stuporem  excitat,  qui  posthabito  divinae  providentiae  respectu,  totum  anni  cursum  sibi  subiiciunt,  quum  momentum  in  potestate  non  habeant:  lucrum,  quod  procul  abest,  sibi  promittunt,  quum  minime  teneant  quod  ante  pedes  est.  14.  Quae  est  enim  vita  vestra?  Aliis  multis  rationibus  fraenare  poterat  stultam  hanc  deliberandi  licentiam.  Nam  videmus  ut  Dominus  quotidie  superbos  istos  frustretur,  qui  magnifice  quidvis  se  facturos  promittunt.  Hoc  tamen  uno  argumento  contentus  fuit,  Quis  tibi  in  crastinum  vitam  pollicitus  est?  Faciesne  mortuus,  quod  tam  secure  statuis?  Nam  cui  vitae  brevitas  in  mentem  venit,  eius  facile  comprimetur  audacia,  ne  suas  deliberationes  nimis  in  longum  protendat.  Imo  non  alia  ratione  tantopere  sibi  indulgent  profani  homines,  nisi  quia  se  homines  esse  obliviscuntur.  Similitudine  v  a  p  o  r  i  s  ,  eleganter  indicat  plusquam  evanida  esse  consilia,  quae  in  sola  vitae  umbra  subsistunt.  15.  Si  dominus  voluerit.  Duplex  ponitur  conditio:  Si  tamdiu  erimus  superstites.  Deinde:  Si