[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


37:421  421  CAPUT  LXV.  422  cata  sua  aut  latere,  aut  in  rationem  ventura  non  esse  existimant,  sed  effraeni  cupiditate  feruntur,  vel  culpam  alio  derivantes,  metum  a  se  procul  repellunt:  ideo  minatur  Dominus  se  repensurum  in  eorum  sinum,  ut  cogitent  cum  quo  iudice  negotium  sibi  futurum  sit.  7.  (Iniquitates.)  Amplificat  Isaias  id  quod  brevius  dixerat  superiore  versu.  Ostendit  enim  Iudaeos  non  esse  nunc  primum  reos  huius  perfidiae:  sed  vetus  fuisse  exemplum  patrum,  quos  e  vestigio  sequuntur.  Quemadmodum  prius  querebatur  Dominus,  se  populum  illum  diu  sustinuisse,  ac  tandem  fatigatum  esse.  Exaggerat  ergo  gravitatem  mali,  quum  Iudaeos  exemplum  patrum  sequi  dicit  :  ac  si  diceret,  pessima  ova  esse  malorum  corvorum.  Nam  quo  saepius  ac  diligentius  admoniti  fuerint  homines,  eo  magis  pervicaciae  damnandi,  si  non  resipiscant.  Eos  ergo  neglectis  monitionibus  ac  minis,  multos  annos  in  nequitia  et  impietate  sua  perseverasse  ostendit:  ne  quid  amplius  excusationis  aut  praetextus  obiiciant:  sed  potius  intelligant  se  gravioribus  suppliciis  dignos  esse.  Hic  videmus  tantum  abesse  ut  corruptela,  quae  manavit  a  patribus,  sit  excusationi  filiis:  sicuti  obiiciunt  imperiti,  ac  vulgo  huiusmodi  clypeo  utuntur:  ut  potius  iudicium  gravius  ipsis  accersant.  (Simul.)  niT,  ac  si  diceret  Dominus  se  una  colligere,  ac  velut  in  fasciculum  redigere  scelera  patrum  et  filiorum,  ut  tandem  ulciscatur.  Non  quod  filius  sustineat  iniquitatem  patris,  et  poenas  ei  debitas  persolvat:  sed  quum  subscribant  patrum  sceleribus,  eodem  iudicio  comprehendi  ipsos  ac  damnari  necesse  sit,  dum  obstinatio  insanabiles  ostendit  esse  morbos.  (Quia  suffitum.)  Speciem  unam  attingit,  sub  qua  synecdochice  reliqua  etiam  vitia  designat.  Significat  enim  totam  defectionem  qua  se  populus  subduxit  a  vero  cultu,  seque  alienis  diis  addixit  ac  devovit.  Hoc  autein  extremum  malorum  est.  Sublato  enim  timore  Dei  nihil  sanum  aut  integrum  in  nobis  esse  potest.  Omnium  ergo  malorum  fontem  indicat,  qui  eo  magis  animadverti  debet,  quod  sibi  perplaceant  homines,  seque  magna  laude  dignos  esse  existiment,  quum  suo  arbitrio  Deum  colunt:  neque  intelligunt  nihil  apud  Deum  voluntario  et  fictitio  cultu  exsecrabilius  quidquam  esse.  Minime  certe  dubium  est  quin  populus  Deo  gratus  esse  cuperet  suffitum  faciendo  in  montibus:  sed  non  est  opus  eorum  ex  animi  proposito  et  intentione,  ut  vocant,  aestimandum.  Audienda  est  prae  omnibus  hominibus  vox  Domini  testantis  se  ignominia  gravi  affici:  ne  patrocinium  nobis  constituamus  in  nostra  intentione,  quae  nos  bis  reos  coram  Deo  reddet.  (Bemetiar)  Varie  exponi  potest  dictio  rwtiWl:  vel,  remetiar  cum  sua  vetustate,  vel  in  primis,  vel  olim,  vel  ab  initio.  Verum  circumstantia  loci  con-   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci