45:42
erat
populi
status,
ut
nulla
vulgo
spes
esset,
posse
in
integrum
restitui.
Susceptus
ergo
dicitur
Israel,
quia
Deus
porrecta
manu
prostratum
et
iacentem
erexit.
Religio
innumeris
modis
contaminata
erat:
in
publica
doctrina
nihil
fere
sincerum:
ecclesiae
regimen
plus
quam
confusum
nihil
aliud
quam
immanem
barbariem
spirabat:
politicus
ordo
eversus:
populi
corpus
Romani
et
Herodes
quasi
ferae
bestiae
laniaverant.
Quo
illustrior
fuit
instauratio,
quam
rebus
adeo
perditis
sperare
illis
non
licebat.
Pueri
nomen
hic
tam
pro
filio,
quam
pro
servo
potest
accipi:
posterior
tamen
significatio
magis
convenit.
Et
servus
Dei
vocatur
hoc
loco
Israel
(sicuti
in
aliis
compluribus),
quia
in
Dei
familiam
receptus
erat.
Ut
memor
esset
Causam
reddit
Maria,
cur
proclivis
in
ruinam
populus
a
Deo
receptus
fuerit,
imo
cur
Deus
iam
collapsum
erexerit:
nempe
ut
in
eo
servando
misericordiae
suae
specimen
ederet.
Nominatim
tamen
exprimit
Deum
misericordiae
recordatum:
cuius
videri
poterat
quodammodo
oblitus,
quum
populum
suum
tam
misere
vexari
affligique
sineret.
Usitatum
enim
est,
affectus
Deo
tribui,
prout
ex
re
ipsa
homines
vel
iratum
sibi
vel
propitium
colligunt.
Quia
vero
Dei
misericordiam
non
concipiunt
humanae
mentes,
nisi
quatenus
eam
verbo
suo
offert
ac
testatur,
hinc
se
et
alios
ad
promissiones
revocat
Maria,
Deumque
in
illis
servandis
fidum
ac
constantem
fuisse
docet.
Hoc
sensu
frequenter
vocatur
Deus
benignus
et
verax,
quia
nunquam
de
paterna
eius
erga
nos
benevolentia
statuere
licebit,
nisi
verbum,
cuius
se
vinculo
nobis
obstrinxit,
memoriae
nostrae
occurrat,
et,
quasi
in
medio
positum,
salutem
nostram
cum
Dei
bonitate
individuo
nexu
copulet.
Caeterum
iisdem
verbis
ostendit
Maria,
gratuitum
fuisse
quod
cum
patribus
foedus
olim
Deus
pepigerat,
quia
promissam
illic
salutem
ex
mera
misericordia
tanquam
ex
fonte
derivat.
Atque
hinc
colligimus,
probe
fuisse
in
scripturae
doctrina
exercitatam.
Erat
quidem
vulgo
tunc
communis
Messiae
exspectatio,
sed
pauci
fidem
in
tam
sincera
scripturae
notitia
fundatam
habebant.
55.
Abrahae
et
semini.
Si
appositive
legas,
videtur
absurda
esse
casus
mutatio:
dicendum
enim
erat
potius
ad
Abraham
et
semen
eius,
sed
meo
iudicio
non
est
simplex
appositio:
quia
non
tantum
designat
Maria,
qui
fuerint
patres
illi,
ad
quos
loquutus
est
Deus,
sed
promissionum
vim
et
effectum
ad
omnes
posteros
extendit,
qui
modo
genuinum
sint
Abrahae
semen.
Unde
etiam
sequitur
de
sollenni
foedere
agi,
quod
cum
Abraham
eiusque
familia
specialiter
percussum
fuerat.
Nam
aliae
promissiones,
quae
Adae
et
Noae
et
aliis
datae
fuerant,
promiscue
ad
omnes
gentes
spectabant.
Caeterum
ut
multos
carnales
Abrahae
filios
sua
incredulitas
abscidit,
et
quia
degeneres
fuerunt,
prorsus
alienati
|