24:42
ergo
mirum
si
Moses,
qui
paratus
ad
obsequium
fuerat
ante
quadraginta
annos,
seque
assidue
exercuerat
in
hoc
sancto
affectu,
dum
in
arenam
descendere
iubetur,
novum
terrorem
concipit.
12.
Et
respondit:
Quia
ero
tecum.
Notandum
quod,
ad
superandos
omnes
metus
et
eximendos
omnes
scrupulos,
solam
opis
suae
praesentiam
Deus
opponit,
ac
si
diceret,
non
referre
quis
sit
Moses,
vel
quid
ferant
eius
vires:
modo
sit
eius
ductor.
Quibus
verbis
docemur,
iusto
eum
honore
tunc
demum
a
nobis
affici,
ubi
solo
eius
auxilio
contenti,
nullam
fiduciae
materiam
extra
ipsum
quaerimus:
et
dum
nos
turbat
propria
imbecillitas,
satis
tamen
habemus
a
parte
nostra
ipsum
stare.
Hinc
celebres
illae
sanctorum
voces.
Si
ambulavero
in
medio
umbrae
mortis,
non
timebo
mala,
quoniam
tu
mecum
es,
ete.
(Psal.
23,
4).
Item:
Dominus
mihi
adiutor,
non
timebo
quid
faciat
mihi
caro
(Psal.
56,
5).
Item:
Si
me
circumsteterint
millia
hostium,
confidam
(Psal.
3,
7).
Item:
Si
Deus
pro
nobis,
quis
contra
nos
(Rom.
8,
31)?
Ideo
ut
quisque
optime
in
fide
profecit,
ubi
ad
maximum
quodque
discrimen
ventum
est,
Dei
virtutem
extollens
una
exsurgit,
quo
toti
mundo
audacter
insultet.
Atque
hinc
firmus
et
infatigabilis
obedientiae
tenor,
si
vox
haec
radicitus
infixa
sit
cordibus
nostris,
Deum
nobis
adesse.
Postquam
autem
iussus
est
Moses
a
se
ipso
mentis
considerationem
avertere,
ut
in
promissum
Dei
auxilium
omnes
suos
intuitus
defigeret,
signo
etiam
confirmatur,
triduo
postquam
egressi
fuerint
ex
Aegypto
Israelitae,
sacrificaturos
Deo
in
monte
Horeb.
Videtur
tamen
minime
apta
esse
vel
opportuna
haec
promissio
cuius
effectus
nonnisi
re
peracta
exstitit.
Coactos
1)
sensus,
quos
vitandae
absurditatis
causa
quidam
accersunt,
omitto:
quia
recte
et
prudenter
alii
observant,
non
inutilem
esse
nec
vanam
confirmationem
a
signis
posterioribus,
cuius
etiam
alibi
occurrunt
exempla.
Davidem
ungens
Samuel
promittit
fore
regem
populi
(1
Sam.
16,13):
atque
hoc
signum
fore
pronunciat,
quod
unctio
sit
a
Deo.
Diu
et
dubiis
casibus
bellandum
fuit,
antequam
hoc
signo
frueretur
David
:
neque
tamen
supervacuum
censebitur,
quia
suo
tempore
comprobata
fuit
Dei
gratia.
De
solvenda
urbis
obsidione
Isaias
37,30,
disserens,
signum
adiungit
:
Comedetis
hoc
anno,
quae
ponte
nascentur:
altero
quae
ex
sponte
nascentibus
pullulaverint:
tertio
anno
seminabitis,
plantabitis
vineas,
et
comedetis
fructum.
Dictum
fuit
Ioanni
baptistae,
super
quem
videris
spiritum
descendere,
hic
est
qui
baptizat
in
spiritu
et
igni
(Ioh.
1,
33).
Atqui
antequam
signum
illud
conspiceret,
iam
cognoverat
Christum
esse
filium
Dei.
Neque
enim
eum
latebant
utriusque
parentis
vaticinia.
Sed
absurdum
non
est,
fidem
quae
in
verbo
fnndata
est,
1)
Princeps:
Cunctos.
|