52:417
417
CAPUT
II.
418
agitur
hic
de
valetudine
corporis,
sed
de
conscientiae
quiete,
non
aliud
intelligit,
quam
ciborum
discrimen,
quod
sub
lege
valuit,
esse
iam
sublatum.
Eadem
tamen
ratione
constat,
perperam
facere
eos,
qui
religionem
hac
in
parto
conscientiis
iniiciunt.
Est
enim
haec
non
unius
saeculi
doctrina,
sed
aeternum
spiritus
sancti
oraculum,
cui
nulla
nova
lege
derogare
fas
est.
Quare
hoc
usque
ad
finem
mundi
verum
esse
oportet,
nullius
cibi
usum
coram
Deo
illicitum
esse.
Ideo
apte
et
congruenter
hic
locus
adversus
tyrannicam
papae
legem
citatur,
quae
carnium
esum
certis
temporibus
prohibet.
Neque
vero
me
latet
quid
cavillentur.
Negant
se
carnium
esum
interdicere
quia
immundas
esse
dicant
(fatentur
enim
cibos
omnes
per
se
mundos
ac
puros
esse),
sed
alio
respectu
carnium
abstinentiam
edici,
ut
scilicet
dometur
carnis
lascivia.
Quasi
vero
Dominus
vetuerit
olim
suilla
vesci
quia
immundos
sues
iudicaret.
Purum
enim
per
se
ac
mundum
esse
quidquid
creavit
Deus,
patres
etiam
sub
lege
duxerunt:
sed
ideo
immundos
habebant,
quia
usus,
a
quo
ipsos
Dei
prohibitio
arcebat,
erat
illicitus.
Puros
ergo
omnes
non
alio
sensu
apostolus
vocat,
nisi
quia
liber
omnium
usus
est,
quoad
conscientiam.
Ita
si
qua
lex
ad
aliquam
abstinendi
necessitatem
conscientias
obstringit,
concessam
a
Deo
libertatem
impie
eripit
fidelibus.
Inquinatis
autem.
Secundum
membrum
est,
quo
inutiles
ac
irritas
talium
magistrorum
cautiones
subsannat.
Dicit
enim,
nihil
illos
proficere,
cavendo
in
cibis
certis
immunditiem,
quia
nullum
mundum
attingere
queant.
Our
istud?
polluti
enim
sunt:
ideo
solo
ipsorum
attactu,
quae
alioqui
pura
erant,
inquinantur.
Porro
i
n
f
i
d
e
l
e
s
non
adiungit
impuris
quasi
diversos,
sed
exegetica
est
additio.
Quia
enim
nulla
est
coram
Deo
quam
fidei
puritas,
sequitur
infideles
omnes
esse
immundos.
Quare
nullis
legibus
vel
regulis
obtinebunt
quam
captant
munditiem:
quia,
quum
impuri
sint
ipsi,
nihil
sibi
in
mundo
purum
reperient.
Sed
inquinatae
sunt.
Fontem
ostendit
unde
manant
omnes
sordes,
quae
per
totam
hominis
vitam
sparguntur.
Nisi
enim
cor
bene
purgatum
sit,
etiamsi
maxime
fulgeant
et
optimi
sint
odoris
opera
coram
hominibus:
tamen
apud
Deum
foeditate
sua
et
foetore
nauseam
provocabunt.
Dominus
enim
cor
intuetur,
1.
Samuelis
16,
7,
et
Oculi
eius
veritatem
respiciunt,
Ieremiae
5,
3.
Unde
fit
ut
quae
alta
sunt
hominibus,
abominatio
sint
coram
ipso.
Mens
intellectum
significat,
conscientia
magis
ad
cordis
affectus
pertinet.
Duo
autem
hic
sunt
notanda:
ex
sincero
cordis
affectu
hominem
aestimari
apud
Deum,
non
operibus
externis:
deinde
tantas
esse
infidelitatis
sordes,
ut
non
hominem
modo
inficiant,
sed
quidquid
etiam
attrectat.
Qua
de
re
legatur
caput
Aggaei
secundum.
Ideo
alibi
Calvini
opera.
Vol.
LII.
|