7:414
In
translationibus,
praeter
unam
vulgatam,
damnandis,
ut
crassior
est
inscitia,
ita
magis
barbarum
edictum.
Sacra
Dei
oracula
Moses
et
prophetae
lingua
hebraica,
apostoli
graeca
prodiderunt.
Ne
quis
mundi
angulus
expers
esset
tanti
thesauri,
accessit
etiam
donum
interpretationis.
Factum
est,
nescio
quibus
modis,
certe
nec
iudicio
nec
recto
delectu,
ut
ex
interpretationibus
diversis
una
obtinuerit
inter
indoctos,
saltem
qui
nulla
linguarum
notitia
instructi
qualecunque
ignorantiae
suae
subsidium
quaerebant.
Porro
qui
linguas
tenent,
hanc
interpretationem
deprehendunt
infinitis
erratis
scatere:
idque
apertissimis
demonstrationibus
planum
faciunt.
Patres
decernunt
ex
adverso,
etiam
si
ex
fonte
ipso
purum
liquorem
proferant,
etiamsi
ex
certa
veritate
falsum
coarguant,
minime
esse
audiendos.
Nemo
unquam
sensu
communi
praeditus,
hoc
bono
privare
ausus
est
ecclesiam
Dei.
Veteres,
quamvis
linguarum
cognitione,
ac
praesertim
hebraicae,
destituerentur,
ingenue
tamen
semper
agnoscunt,
nihil
esse
melius,
quam
ipsam
consulere,
ut
inde
verus
germanusque
sensus
hauriatur.
Ultra
progrediar.
Nemo
est
mediocri
ingenio,
qui
vulgatam
translationem
[pag.
99]
cum
aliquot
aliis
conferendo
non
facile
videat,
multa
feliciter
in
his
esse
restituta,
quae
perperam
in
illa
habebantur.
Hic
nos
synodus
cogit
ad
perspicuam
lucem
caecutire,
ut
sponte
erremus.
Quis
putasset
tam
fore
amentes,
ut
bonorum
iudicia
tam
secure
contemnerent,
nec
dubitarent
omnibus
se
invisos
ac
detestabiles
reddere?
Qui
sciebant
eos
nihil
utile
meditari,
sic
tamen
persuasi
erant:
ut
fucum
aliquem
mundo
facerent,
negotium
cudendae
novae
translationis
iuratis
sibi
hominibus
1)
daturos.
Atqui
non
fraudulenter
agunt.
Vitiosissima
translatione
non
modo
contentos
esse
nos
iubent,
sed
eam,
non
aliter
ac
coelitus
delapsam,
volunt
adorari:
et
quum
omnibus
conspicuae
sint
mendae,
quidquam
desiderari
prohibent.
En
a
quorum
arbitrio
ecclesiae
instauratio
pendeat.
Locos
perperam
insulseque
redditos
notare,
quam
longi
esset
operis?
Adeo
nulla
est
integra
pagina,
ut
vix
tres
sint
continui
versus
non
insigni
aliquo
errore
foedati.
Sufficiat
in
specimen
unus
Psalmorum
liber:
cuius
pauca
exempla
obiter
attingam:
magis
ut,
proposito
tenui
gustu,
invitem
lectores
ad
cognoscendum,
quam
ut
eos
doceam.
Psalmo
secundo
(v.
12)
praeclara
est
exhortatio:
Osculamini
filium.
Pro
qua
vetus
translatio
habet:
Apprehendite
disciplinam.
Nihil
simile,
[pag.
i
oo]
Illud
quum
verum
esse
constet,
hoc
cur
potius
authenticum
habebitur?
Vulgaris
interpres
habet:
Filii
hominum
usque
quo
gravi
corde
(Psal.
4,
3)?
Quum
verba
hebraica
nihil
simile
contineant,
sed:
1)
a
quelques
deputez
de
leur
manicle.
|