55:414
quem
postea
colligant:
vel
quod
ipsi
etiamsi
multa
in
proximis
modeste
tolerent,
non
tamen
desinunt
iustitiam
serere.
Est
autem
anticipatio.
Nam
qui
obtrectandi
libidine
ad
maledicendum
feruntur,
habent
semper
hunc
praetextum,
Quid?
ergone
malum
nostra
facilitate
fovebimus?
Dicit
itaque
Iacobus:
Qui
vere
ex
Deo
sapiunt,
ita
esse
aequos,
modestos,
placidos,
misericordes,
ut
non
tamen
dissimulent
vitia,
neque
illis
faveant
:
sed
potius
corrigere
studeant,
modo
in
pace,
hoc
est,
tali
moderatione
adhibita,
ut
unitas
salva
maneat.
Atque
hoc
modo
testatur,
minime
huc
spectare
quae
hactenus
dixit,
ut
e
medio
tollantur
placidae
reprehensiones:
sed
ne
carnifices
sint
qui
vitiorum
medici
haberi
volunt.
Proinde,
f
a
c
i
e
n
t
i
b
u
s
pacem,
est
septimus
casus,
ut
vocant
grammatici:
ac
sic
resolvi
debet
oratio,
Qui
pacis
studiosi
sunt,
curam
nihilominus
habent
serendae
iustitiae
:
neque
in
promovendis
et
urgendis
bonis
operibus
ignavi
sunt
aut
inutiles,
sed
zelum
suum
temperant
pacis
condimento:
quum
hypocritae
caeco
et
rabioso
impetu
omnia
perturbent.
CAPUT
IV,
1.
Unde
bella
et
pugnae
inter
vos?
nonne
hinc,
ex
voluptatibus
vestris
quae
militant
in
membris
vestris?
2.
Concupiscitis,
et
non
habetis:
invidetis,
et
aemulamini,
et
non
potestis
obtinere:
pugnatis
et
belligeramini.
Non
habetis,
propterea
quod
non
petitis
3.
Petitis,
et
non
accipitis:
quia
male
petitis,
ut
in
voluptates
vestras
insumatis.
1.
Unde
bella,
ete.
Quia
de
pace
tractaverat,
et
monuerat
sic
exterminanda
esse
vitia
ut
pax
foveatur:
hac
occasione
descendit
ad
contentiones,
quibus
se
mutuo
vexabant:
ac
ostendit,
eas
ex
inordinatis
potius
cupiditatibus
emergere
quam
ex
studio
recti.
Nam
si
modum
sibi
quisque
imponeret,
non
incitarent
alii
alios.
Ergo
ex
eo
quod
impune
grassantur
libidines,
effervent
conflictus.
Unde
apparet,
maiorem
inter
nos
pacem
futuram,
si
ab
iniuria
singuli
abstinerent.
Sed
vitia,
quae
in
nobis
regnant,
sunt
quasi
armati
satellites,
ad
pugnas
concitandas.
Membra
vocat
omnes
nostri
partes.
V
o
l
u
p
t
a
t
e
s
accipit
pro
illicitis
et
libidinosis
desideriis,
quae
nisi
cum
aliorum
iniuria
satiari
nequeunt.
2.
Concupiscitis,
et
non
habetis.
Videtur
significare,
inexplebilem
esse
hominis
animum,
ubi
improbis
cupiditatibus
indulget.
Ac
sane
ita
est:
nam
qui
suos
appetitus
licenter
grassari
sinit,
nullum
unquam
habebit
concupiscendi
modum.
Quin
etiam
si
mundus
illi
daretur,
cuperet
novos
sibi
creari
mundos.
Ita
fit,
ut
sibi
homines
tormenta
accer-
|