9:413
413
VALENTINI
GENTILIS.
414
paratus
quodvis
supplicium,
subire,
eius
defendendae
causa:
verum
simul
atque
perlegi
et
attente
expendi
solidam
Ulam
et
veris
rationibus
suffultam
Consistorii
responsionem
l)
ad
omnes
meas
obiectiones,
visum
est
patri
misericordiarum,
qui
me
passus
erat
ad
tempus
evagari,
ita
me
afficere,
ut
errorem
meum
cognoverim,
qui
quidem
tribus
praecipue
fundamentis
falsissimis
nitebatur.
Primum
igitur
m
eo
peccavi,
quod
quum
affirmarem
unicum
illum
Deum
Israelis
esse
patrem
Iesu
Christi,
non
animadverti
filii
divinitatem
excludi
per
illas
antitheses
unius
Dei
patris
et
Christi.
Secundo,
quum
essentiam
considerarem
extra
personas,
inde
eliciebam
quaternitatem:
quod
temere
feci,
quoniam
essentia
non
est
alibi
quam
in
ipsis
tribus
personis
consideranda:
quarum
unaquaeque
est
integre
tota
Uia
essentia.
Tertium
peccatum
fuit,
quod
[pag.
96]
affirmarem
personam
patris
esse
sophisticam:
quod
ipsum
quoque
falsissimum
est,
ut
est
mihi
perspicue
demonstratum.
In
summa,
putribus
istis
ruinis
superstructae
sunt
multae
falsae
consequutiones,
quas
ego
abominor
et
detestor,
profiteorque
me
non
aliter
haec
intelligere,
quam
Consistorium
in
illo
suo
scripto
mihi
explanavit.
Itaque,
Magnifici
domini,
putavi
vos
mihi
esse
precandos
una
cum
ministris,
totaque
adeo
ecclesia,
ut
grave
et
enorme
istud
facinus
mihi
condonetis:
sicuti
non
dubito
quin
Deus,
ille
cordium
scrutator,
id
mihi
condonarit,
ut
qui
effecerit
ut
meum
errorem
summo
cum
animi
dolore
agnoscerem.
Etsi
enim,
dum
recordor
quantum
offendiculum
toti
ecclesiae
obiecerim,
praesertim
quum
eximio
Dei
ministro
et
summo
theologo
Io.
Calvino
tam
inconsiderate
respondi,
idem
ille
Deus,
adeo
graviter
conscientiam
meam
vulnerat,
ut
non
facile
inveniat
in
quo
acquiescat:
confido
tamen
fore
ut
mea
ista
perturbatio
in
meipso
gignat
verae
poenitentiae
fructus,
adeo
ut
futura
mea
vita
omnem
istius
offendiculi
labem
in
posterum
abstergat.
Quoniam
autem
mihi
constat
tantam
esse
horum
sanctorum
ministrorum
clementiam
ac
bonitatem,
ut
miseram
hanc
pecudem,
quae
quum
antea
aberrarit,
nunc
in
viam
redit,
non
modo
intra
ecdesiae
gremium
et
ovium
gregem
sint
recepturi,
sed
etiam
exsultaturi
de
mea
conversione,
nihil
aliud
habeo
quod
dicam,
praeter
[pag.
97]
hoc
unum,
Magnifici
domini,
quod
a
vobis
magnopere
peto,
nempe,
ut
quemadmodum
summam
operam
adhibuistis
in
curando
animi
mei
morbo,
ita
etiam
nunc
habeatis
eius
aegrotationis
et
inopiae
rationem,
in
qua
nunc
sum
constitutus,
ut
qui
abhinc
sesquimensem2)
in
vestro
carcere
retinear
paupertate
simul
et
morbo
pressus:
ut
illud
Christi
merito
possitis
usurpare:
Nos
totum
hominem
servavimus.
Hoc
certe
factum,,
praeterquam
quod
convenit
1)
Quam
habes
supra
pag.
67,
edit
nostr.
pag.
399
2)
un
demi
mois.
|