9:412
liberare,
[pag.
93]
Quod
etsi
a
me
liberius
fortasse,
quam
oportuit,
factum
est,
gaudeo
tamen
hoc
nomine,
quod
amplissimi
Consistorii
conscientiae
ac
iudicio
me
penitus
submiserim.
Nunc
vero
quum
tot
sapientissimi
viri,
quorum
opera
Deus
manifeste
utitur
in
colligenda
ecclesia
sua,
luculentissimo
scripto
meam
opinionem
uno
ore
erroneam
testentur,
visum
est
potius
ipsis,
vel
somniantibus,
quam
mihi
vigilanti
credere.
Itaque
ut
pollicitus
sum,
eorum
conscientiae
ac
scientiae
libenter
acquiesco,
eamque
(ut
debeo)
toto
pectore
amplector.
Quamobrem
si
quid
in
ipsa
actione
mihi
imprudenter
exciderit,
quod
ipsos
dominos
ministros,
ac
vos
quoque,
Illustrissimi
domini,
offenderit,
supplex
peto
ut
simplicitati
meae
ignoscatur.
Nunc
enim
primum
ante
tribunal
steti:
atque
difficile
est
in
rebus
novis
hommem
ita
se
gerere,
ut
aliqua
in
re
non
labatur.
Sed
de
his
hactenus,
omnia
enim
bona
de
clementia
vestra
et
spero
et
mihi
polliceor.
Venio
ad
D.
Calvinum.
Absit
ut
tantum
doctorem
in
numero
sophistarum
unquam
habuerim.
Ingenue
fateor,
impius,
nedum
iniquus
essem,
si
de
tam
incomparabili
viro,
ac
de
republica
christiana
optime
merito,
talia
sentirem.
Soleo
equidem
Sorbonistas,
caeterosque
magistros
papistarum
sophistas
appellare.
De
eius
doctrina
nihU
me
tale
suspicari,
religio
est
dicere.
Quare
vos
etiam
atque
etiam
oratos
velim,
ne
mihi
haec
nota
[pag.
94]
inuratur,
ut
Uia
mea
verba
quasi
in
sanctissimam
ecclesiam
vestram
dicta
detorqueantur.
Testis
est
mihi
Dominus,
me
nunquam
tale
quidquam
cogitasse:
quin
potius
hanc
Genevensem
ecclesiam
caeteris
omnibus
puriorem
ac
mundiorem
et
habui
et
semper
praedicavi.
Facessant
igitur
vanae
suspiciones,
et
nuda
regnet
simplicitas.
Si
quid
tamen
exstat
in
meis
scriptis,
quod
D.
Calvinum
urgeret:
id
non
laedendi
sui
causa
a
me
dictum
esse
mihi
velim
credatis,
sed
defendendi
mei.
Quapropter
si
quid
a
me
minus
reverenter
in
ipsum
dictum
est,
non
modo
ab
eo
veniam
peto,
verum
etiam
(quae
viri
est
caritas
et
pietas)
oro,
ut
me
totum
amplectatur
et
foveat,
inque
eorum
numero
habeat,
qui
sui
nominis
sunt
perquam
studiosi.
Quod
si
in
tot
meis
miseriis
mihi
contigerit,
munere
videbor
donatus
immortali.
Equidem
quod
ad
me
attinet,
dabo
operam
ut
tum
dictis
vestris
exsequendis,
tum
illius
pietate
colenda
me
omnes
fidelem
ac
constantem
praedicent.
Si
Deus
ete.
EPISTOLA
VALENTINI
GENTILIS
AD
SENATUM
GENEVENSEM,
SCRIPTA
EX
CABCERE,
IN
QUA
SUAS
BLASPHEMIAS
AGNOSCIT,
ET
VENIAM
DEPBECATUB.
[pag.
95]
Magnifici
domini.
Certum
est
quo
tempore
ex
vestro
mandato
meam
Ulam
confessionem
vobis
obtuli,
me
tanto
zelo
fuisse
percitum,
ut
fuerim
|