[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


37:411  411  IN  ISAIAM  412  recordatio.  Contra  vero,  si  iratum  sentiamus  Deum,  eius  commemoratione  absterremur.  (Et  nos  peccavimus.)  Causae  redditio  est  :  quod  enim  tam  dissimilem  experiuntur  Deum,  non  obmurmurant  adversus  ipsum,  sed  omnem  in  se  culpam  transferunt.  Hinc  discamus,  nunquam  de  flagellis  quae  Dominus  infligit  cogitandum  esse,  quin  simul  peccata  nostra  nobis  in  mentem  veniant:  ut  nos  iustas  poenas  dare  fateamur,  et  reatum  nostrum  agnoscamus.  Saeculum  nihil  aliud  est  hoc  loco,  quam  diuturnitas  :  sed  referri  potest  vel  ad  peccata,  vel  ad  vias  Domini.  Ad  peccata  hoc  modo:  Tametsi  obstinati  fuimus  in  peccatis  nostris,  ac  digni  quos  centies  perderes,  tamen  misericordia  tua  hactenus  servati  sumus.  Si  de  viis  Domini  intelligamus,  erit  causae  redditio,  cur  non  perierit  populus:  quia  perpetuae  et  stabiles  sunt  viae  Domini,  nec  unquam  cessat  misericordia  ipsius.  Atque  hic  sensus  magis  quadrare  videtur  huic  loco.  Supplent  nonnulli,  fundatum  esse  in  viis  Domini  saeculum.  Sed  malo  simpliciter  accipere  verba  ut  sonant:  quemadmodum  Psal.  30  (v.  6),  ubi  significat  David  Dominum  non  nisi  ad  momentum  irasci,  placabilem  esse  ac  perpetuo  misereri.  Nec  enim  vel  cito,  vel  immodico  fervore  abripitur  iracundia,  more  hominum:  sed  constans  in  benevolentia  et  favore  est.  Nondum  tamen  integram  prophetae  sententiam  tenemus.  Servatum  enim  populum  dicit,  qui  tamen  in  exsilium,  velut  in  sepulcrum,  abductus  suam  calamitatem  deflebat.  Itaque  praeteritum  accipio  loco  futuri.  Votum  enim  aut  precatio  potius  quam  affirmatio  est.  Nec  gloriantur  sancti  se  adeptos  salutem,  sed  deplorantes  miseriam  suam  ad  perpetuas  Dei  misericordias  confugiunt.  Praedicant  ergo  quod  optant,  non  quod  iam  consequuti  sunt.  5.  (Et  fuimus.)  Pergunt  fideles  in  sua  querimonia:  deplorant  enim  statum  suum,  quod  Deus  nullam  ipsorum  rationem  habere  videatur.  Non  consentiunt  Hebraei  in  expositione  vocis  DHJJ  112.  Certum  est  tamen  rem  vilem  ert  nullius  pretii  significari,  imo  quae  sua  immunditie  foetet  hominibus.  Caeterum  hic  duo  notari  debent:  primum,  fideles  reatum  suum  fateri  ac  merito  se  poenas  dare:  deinde,  nihilominus  conqueri  de  gravitate  poenarum  quas  sustinent:  non  ut  expostulent  cum  Deo,  sed  ut  ipsum  ad  clementiam  provocent:  quemadmodum  ubi  reus  iudicem  flectere  conatur,  miserias  ei  suas  et  calamitates  exponit.  Hic  se  nonnulli  torquent,  quod  propheta  de  scelerum  inquinamentis  loquens  sine  exceptione  Iudaeos  omnes  exprimat,  in  quibus  tamen  nonnulli  restabant  puri  Dei  cultores,  sed  frustra:  quia  non  loquitur  de  singulis,  sed  de  universo  corpore:  quod  quum  infra  omnes  homines  abiectum  atque  extrema  clade  affectum  esset,  panno  sordido  comparat.  Hic  locus  citari  a  quibusdam  solet,  ut  probent  adeo  nihil  esse  meriti  in  operibus   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci