41:41  41  IN  DANIELEM.  CAP.  VII.  42  (13,  17),  dicit,  Non  appetent  aurum  vel  argentum,  sed  sitient  humanum  sanguinem.  Videmus  ergo  our  dicat  propheta  oblatam  sibi  fuisse  primam  bestiam  similem  leoni:  quia  maior  adhuc  vigebat  integritas  sub  Chaldaeis,  quam  ubi  permixta  fuerunt  omnia  imperia  simul,  et  Persae  dominati  sunt  tam  Chaldaeis  quam  Medis.  Constat  enim  ex  omnibus  historiis  quam  ferox  et  barbara  fuerit  illa  natio.  Fuit  quidem  hoc  speciosum  ad  laudem  virtutis,  quod  austeram  vitam  degebant,  quod  spernebant  omnes  lautitias,  erant  temperantissimi  in  suo  victu:  sed  ferocia  illa  et  belluina  crudelitas  reddidit  eos  detestabiles.  Fuit  igitur  prima  bestia  similis  leoni,  inquit,  et  alae  aquilae  ei:  hoc  est,  quamvis  esset  leo,  tamen  erat  alatus.  Hoc  ad  celeritatem  pertinet:  quia  scimus  quam  brevi  temporis  successu  auxerint  suam  monarchiam  Assyrii.  Domuerant  enim  prius  Chaldaeos,  perinde  ac  si  leo  quispiam  volaret  Nam  in  leone  est  vis,  animositas  et  saevitia  etiam  ad  nocendum.  Caeterum  propheta  vidit  alatum  leonem,  quoniam  non  modo  creverant  imperia  illa  suis  viribus,  sed  subito  et  celeriter  extenderant  suas  alas  huc  atque  illuc.  Videmus  itaque  notari  robur  et  potentiam  ab  una  parte,  ab  altera  vero  summam  celeritatem.  Postea  adiungit  fuisse  alas  depilatas^  vel  evulsas.  Nam  quum  ulterius  tendere  appeterent  Chaldaei,  Dominus  illos  certis  finibus  conclusit,  et  ita  moratus  est  continuas  eorum  victorias.  Tunc  igitur  alae  fuerunt  avulsae,  ubi  Deus  illos  quasi  iniecto  fraeno  cohibuit,  ne  ita  possent  libere  vagari,  ut  coeperant.  Addit  propheta  bestiam  hanc  fuisse  sublatam  e  terra,  nempe  ut  desineret  imperium.  Neque  enim  Chaldaei  et  Assyrii  e  mundo  prorsus  deleti  sunt,  sed  sublata  fuit  illis  sua  gloria.  Nulla  igitur  apparuit  facies  bestiae,  ubi  Deus  transtulit  monarchiam  illam  ad  Persas  et  Medos.  Et  ideo  addit  propheta  stetisse  super  pedes  suos,  et  cor  hominis  illi  fuisse  datum:  quibus  loquendi  formulis  intelligit  fuisse  redactos  in  ordinem  Assyrios  et  Chaldaeos,  ut  iam  non  essent  similes  leoni,  sed  privati  homines,  nullius  potentiae,  viribus  suis  spoliati.  Itaque  ad  laudem  eorum  non  pertinet  quum  dicit  datum  illis  fuisse  cor  hominis:  sed  per  hominem  intelligit  quemlibet  privatum:  quasi  diceret,  non  fuisse  amplius  terribilem  conspectum  in  Chaldaeis  et  Assyriis  :  quia  quum  pollerent  imperio,  omnes  horrebant  eorum  potentiam.  Deus  ergo  abstulit  e  mundo  faciem  illius  bestiae,  et  reddidit  illis  cor  hominis,  et  fecit  ut  starent  super  pedes  suos.  Ante  volitabant  in  aere,  et  despiciebant  terram  longe  sub  pedibus  suis:  fecit  autem  Deus,  ut  starent  super  pedes  suos,  hoc  est,  ut  non  graderentur  solito  more,  neque  eo  modo,  quo  antea:  sed  ut  essent  tanquam  alii  ex  vulgo,  postquam  scilicet  Deus  spoliavit  eos  imperio.  Haec  est  simplex  prophetae  sententia,  meo  quidem  iudicio.  Si  opus  erit  deinde