39:41
41
IN
IEREMIAM.
CAP.
XXXII.
42
aliqua
ex
parte
esse
Dei
donum
:
sed
semper
imaginantur
cooperatricem
illam
gratiam.
Deinde
quia
perseverantia
secundum
ipsos
est
gratia
Dei
subsequens,
et
quasi
ancilla,
ideo
desinit
gratia
esse,
quia
potius
est
praemium
meriti.
Iam
autem
quid
dicit
propheta?
Dabo,
inquit,
cor
unum,
et
viam
unam,
ut
timeant
me.
Videmus
ut
gratia
Dei
per
se
sit
efficax:
deinde
non
dicit
se
daturum
flexibilem
aliquem
motum,
sed
dicit
se
daturum
cor,
quemadmodum
clarius
deinde
exprimitur
eadem
doctrina.
Videmus
ergo
cor,
id
est,
voluntatem
esse
opus
spiritus
sancti,
et
merum
Dei
beneficium.
Hoc
primo
loco
tenendum
est.
Videmus
deinde
hanc
gratiam
efficaciter
operari
in
hominibus,
nec
modo
dare
illis
optionem
liberam,
sed
actuale
opus,
ut
vulgo
loquuntur,
sequi,
ut
timeant
me.
Iam
additur,
cunctis
diebus.
Hic
etiam
Deus
pronuntiat
perseverantiam
eage
singulare
spiritus
sancti
donum.
Neque
enim
satis
esset
corda
nostra
semel
formata
esse
in
obsequium
eius,
nisi
nos
retineret
in
officio.
Singulis
enim
momentis,
quae
nostra
est
levitas,
excideremus
ab
eius
gratia.
Ergo
opus
est
continuatione.
Hinc
apparet,
non
modo
principium
bonorum
operum
proficisci
a
spiritu
eius,
sed
etiam
usque
ad
finem
ipsum
pergere,
quia
alioqui
nulla
esset
in
nobis
constantia
in
recto
proposito.
Addit,
Ut
bene
sit
ipsis,
et
filiis
ipsorum
post
eos:
quibus
verbis
significat,
Israelitas
sibi
autores
fuisse
omnium
malorum,
quia
non
reveriti
fuerint
Deum,
nec
posse
aliter
feliciter
agere,
nisi
contineantur
sub
Dei
obedientia.
Et
confirmat
propheta
quod
heri
diximus,
nempe
externam
prosperitatem
per
se
fluxam
esse:
ideo
semper
incipiendum
est
a
gratia
Dei.
Quomodo
autem
Deus
est
nobis
propitius?
nempe
si
illum
agnoscimus
patrem,
et
eius
mandatis
obedimus,
hoc
est,
vicissim
praestamus
nos
eius
imperio
morigeros,
quemadmodum
filios
decet.
Nunc
sequitur,
40.
Et
percutiam
(vel,
insculpam,
feriam)
cum
ipsis
foedus
perpetuum,
nempe,
quod
non
discedam
ab
ipsis
(ad
verbum,
de
post
ipsos),
ut
benefaciam
ipsis,
et
timorem
mei
ponam
in
cordibus
ipsorum,
ut
non
discedant
a
me.
Prosequitur
eandem
sententiam:
sed
repetitio
emphatica
est
ad
commendationem
gratiae.
Scimus
enim
ut
homines
semper
opprimere
studeant
laudem
gratiae
Dei,
idque
pro
sua
superbia.
Deus
ergo
ex
opposito
gratiam
suam
pluribus
elogiis
celebrat,
ne
eam
maligne
obscurent
homines.
Dicit
primo,
Feriam
cum
ipsis
foedus
perpetuum.
Notanda
est
antithesis
inter
foedus
legis,
et
inter
foedus
de
quo
nunc
disserit
propheta.
Vocavit
primo
capite
foedus
novum,
et
causam
adiecit,
quia
patres
eorum
subito
defecerant
quum
lex
ipsis
esset
promulgata,
|