55:407  407  EPJST.  IACOBI  408  dicamus��  Quomodo  igitur  Iacobus  id  fuisse  impletum  dicit?  Nempe  ostendere  vult,  qualis  illa  suerit  fides  quae  iustificavit  Abraham:  non  otiosa  scilicet  aut  evanida,  sed  quae  illum  Deo  reddidit  obsequentem:  sicuti  etiam  ad  Hebraeos  cap.  l  l  ,  8,  habetur.  Conclusio  quae  mox  additur,  quia  inde  pendet,  non  alium  habet  sensum.  Non  iustificatur  homo  sola  fide,  hoc  est,  nuda  et  inani  cognitione  Dei.  Iustificatur  operibus,  hoc  est,  ex  fructibus  cognoscitur  et  approbatur  eius  iustitia.  25.  Similiter  et  Rahab.  Videtur  absurde  facere  qui  tam  dispares  simul  copulat.  Cur  non  ex  magno  potius  insignium  patrum  numero  aliquos  delegit  quos  Abrahae  adiungeret?  Cur  illis  omnibus  praetulit  meretricem?  Consulto  duas  personas  tam  diversas  inter  se  commisit,  quo  evidentius  monstraret,  nullum  unquam,  cuiuscunque  esset  vel  conditionis,  vel  gentis,  vel  ordinis,  fuisse  absque  bonis  operibus  inter  iustos  ac  fideles  habitum.  Patriarcham  nominavit  longe  omnium  excellentissimum:  nunc  sub  meretricis  persona  comprehendit  omnes,  qui  quum  alieni  essent  ab  ecclesia,  inseruntur.  Quisquis  ergo  iustus  censeri  cupit,  etiam  ut  inter  infimos  locum  aliquem  habeat,  bonis  operibus  se  talem  ostendat.  Quod  Iacobus  (suo  more)  Rahab  operibus  suisse  iustificatam  praedicat:  inde  colligunt  sophistae,  nos  operum  meritis  iustitiam  consequi.  Nos  autem  negamus,  hic  de  modo  consequendae  iustitiae  esse  certamen.  Fatemur  quidem  requiri  ad  iustitiam  bona  opera:  tantum  illis  vim  conferendae  iustitiae  detrahimus:  quia  stare  coram  Dei  tribunali  nequeunt.  CAPUT  III.  1.  Nolite  plures  magistri  fieri,  fratres  mei:  scientes  quod  maius  iudicium  sumpturi  simus.  2.  In  multis  enim  labimur  omnes.  Si  quis  in  sermone  non  labitur,  hic  perfectus  est  vir,  ut  qui  possit  fraeno  moderari  totum  etiam  corpus.  3.  Ecce  equis  fraena  in  ora  iniicimus,  ut  obediunt  nobis:  et  totum  illorum  corpus  circumagimus.  4.  Ecce  etiam  naves  quum  tantae  sint,  et  a  saevis  ventis  pulsentur,  circumaguntur  a  minimo  gubernaculo,  quocunque  affectus  dirigentis  voluerit  5.  Ita  et  lingua  pusillum  membrum  est,  et  magna  iactat.  2.  Plures  magistri.  Communis  et  fere  recepta  huius  loci  interpretatio  est,  quod  deterreat  a  munere  docendi  appetendo:  idque  ea  ratione  quia  periculosum  sit,  et  gravi  Dei  iudicio  obnoxium,  si  quis  in  eo  delinquat.  Putant  autem  dixisse,  ne  multi,  vel  plures  sitis:  quia  aliquos  esse  oportet.  Ego  vero  magistros  intelligo,  non  qui  publico  munere  funguntur  in  ecclesia:  sed  qui  sibi  ius