52:405  405  CAPUT  I.  406  veritas  est.  Galat.  3,  1,  Quis  vos  fascinavit  ut  non  obediatis  veritati?  Colossen.  1,  5,  Audito  sermone  veritatis,  evangelio  filii  Dei.  1.  Timot.  2,  4,  Vult  omnes  ad  agnitionem  veritatis  pervenire.  Et  3,  15,  Ecclesia  columna  est  et  firmamentum  veritatis.  Breviter  veritas  ista  recta  est  ac  sincera  Dei  cognitio,  quae  nos  ab  omni  errore  mendacioque  liberat.  Quo  maiore  apud  nos  in  pretio  esse  debet:  quando  nihil  miserius  est  quam  tota  vita  instar  pecudum  errare.  Quod  sequitur,  secundum  p  i  e  t  a  t  e  m  ,  veritatem,  de  qua  loquutus  fuerat,  specialiter  restringit:  simul  tamen  a  fructu  vel  a  fine  commendat  doctrinam  Pauli:  quia  non  alio  spectet  quam  ut  rite  Deus  colatur,  puraque  vigeat  inter  homines  religio.  Quo  suam  doctrinam  ab  omni  profanae  curiositatis  nota  vendicat.  Sicuti  Act.  24,  10,  coram  Felice:  et  deinde  coram  Agrippa  facit,  capite  26,  1.  Nam  quum  merito  piis  suspectae  adeoque  odiosae  esse  debeant  supervacuae  omnes  quaestiones  quae  ad  aedificationem  non  faciunt:  haec  sola  est  legitima  doctrinae  commendatio,  quod  ad  reverentiam  et  timorem  Dei  nos  instituat.  Atque  hinc  etiam  monemur,  ut  quisque  in  pietate  optime  profecit,  ita  optimum  esse  Christi  discipulum.  Sicut  is  demum  verus  theologus  censendus  est,  qui  in  timore  Dei  conscientias  aedificat.  Quod  addit,  in  spe  vitae  a  e  t  e  r  n  a  e  ,  non  dubium  est  quin  causam  notet:  id  enim  Graecis  significat  im.  Ideo  vertere  licebit,  propter  spem,  aut  super  spe.  Nam  a  meditatione  vitae  coelestis  incipit  et  vera  religio,  et  pietatis  studium:  sicuti  Colossensium  fidem  et  caritatem  laudans,  earum  causam  et  fundamentum  statuit  spem  in  coelis  repositam  (Coloss.  1,  5).  Sadducaei  enim  et  qui  spem  nostram  in  hoc  mundo  includunt,  quidquid  simulent,  nihil  possunt  quam  contemptum  Dei  inducere,  dum  homines  in  pecudum  conditionem  aggregant.  Proinde  bono  doctori  hoc  semper  propositum  esse  debet,  ut  homines  e  mundo  abductos  in  coeli  adspectum  convertat.  Fateor  quidem  Dei  gloriam  nobis  pluris  esse  debere  quam  salutem  nostram.  Verum  hoc  minime  nunc  agitur,  utrum  dignitatis  ordine  praecedat.  Tantum  dico,  nunquam  homines  vere  Deum  quaerere,  nisi  ad  eum  pervenire  confidant:  ideoque  ad  pietatem  nunquam  animum  adiicere,  nisi  de  spe  coelestis  vitae  edoctos.  2.  Quam  promisit  Deus.  Quoniam  Augustinus  aeterna  pro  saecularibus  tempora  hic  legebat,  multum  se  torquet  in  temporum  aeternitate:  nisi  quod  aeterna  tandem  exponit,  quae  omnem  antiquitatem  superant.  In  senBU  vero  ipse  et  Hieronymus  et  alii  consentiunt,  quod  Deus  ante  mundi  creationem  statuerit  salutem  dare,  quam  nunc  per  evangelium  manifestavit.  Ita  proinittendi  verbo  abusus  esset  Paulus  pro  decernere:  si  quidem  ante  homines  natos  nemo  erat  cui  promitteret.  Ego  sicuti  non  reiicio  hanc  expositionem,  ita,  dum  omnia  propius  expendo,