5:404
Sed
qualescunque
sint,
inquis,
scriptum
tamen
est:
Quae
dicunt
facite
(Matth.
23,
3).
Sane,
si
in
cathedra
Mosis
sedeant.
Sed
ubi
e
cathedra
vanitatis
populum
nugis
dementant,
scriptum
est:
Cavete
ab
eorum
fermento
(Matth.
16,
6).
Non
est
nostrum,
Sadolete,
suum
ecclesiae
ius
eripere,
quod
illi
non
modo
Dei
benignitate
concessum,
sed
multis
etiam
interdictis
severe
vindicatum
fuit.
Nam
ut
ad
regendam
ecclesiam
non
emittuntur
ab
ipso
cum
licentiosa
exlegique
potestate
pastores,
sed
ad
certam
officii
formulam
adstringuntur,
quam
excedere
non
liceat,
ita
explorare
iubetur
ecclesia
quam
fideliter
vocationi
respondeant
suae,
quos
ea
lege
sibi
praefectos
habet
(1
Thess.
5,
21;
1
Ioann.
4,
1).
Atqui
vel
non
multum
habebit
momenti
Christi
testimonium,
aut
nefas
erit,
autoritatem
vel
minima
ex
parte
iis
abrogari,
quos
tam
splendidis
elogiis
ornavit.
Imo
vero
falleris,
si
putas
Dominum
imposuisse
populo
[fol.
36]
suo
tyrannos,
qui
pro
libidine
dominarentur,
ubi
iis
quos
ad
evangelium
promulgandum
mittebat,
tantum
detulit
potestatis.
In
eo
autem
impingis,
quod
non
cogitas
ante
illos
circumscribi
certis
finibus,
quam
potestate
instruantur.
Audiendos
ergo
fatemur,
non
secus
ac
Christum
ipsum,
ecclesiasticos
pastores,
sed
qui
munus
sibi
iniunctum
exsequantur.
Id
porro
ipsum
esse
dicimus,
non
quae
a
se
ipsis
placita
temere
excuderint,
confidenter
ingerere,
sed
quae
ex
ore
Domini
oracula
acceperint,
religiose-
ac
bona
fide
proferre.
Nam
et
iis
cancellis
terminavit
Christus,
quam
apostolis
reverentiam
voluit
exhiberi:
nec
Petrus
plus
aliquid
vel
sibi
tribuit,
vel
aliis
permittit,
quam
ut
quoties
loquuntur
inter
fideles,
veluti
ex
ore
Domini
loquantur
(1
Petr.
4,
l
l
)
.
Effert
quidem
magnifice
Paulus
(2
Cor.
13,
10)
spiritualem
illam
qua
praeditus
erat
potestatem,
sed
adhibita
moderatione,
ut
ne
quid
valeat,
nisi
ad
aedificationem;
ut
ne
quam
dominationis
speciem
prae
se
ferat;
ut
ne
ad
fidem
subiugandam
conferatur.
Superbiat
nunc,
ut
volet,
Petri
successione
pontifex
vester:
etiam
si
eam
sibi
evicerit,
nihil
tamen
inde
consequetur,
quam
sibi
obedientiam
a
christiano
populo
deberi,
quantisper
fidem
ipse
Christo
servaverit,
nec
ab
evangelii
puritate
deflectat.
Non
enim
in
alium
ordinem
vos
cogit
ecclesia
fidelium
quam
in
quo
stare
vos
Dominus
voluit:
ubi
ad
eam
vos
regulam
exigit,
qua
tota
vestra
potestas
continetur.
Hic,
inquam,
ordo
inter
fideles
est
constitutus
Domini
voce,
ut
propheta,
qui
locum
docendi
tenet,
a
consessu
iudicetur
(1
Cor.
14,
29).
Ab
eo
quicunque
se
eximit,
e
numero
prophetarum
se
prius
expungat
necesse
est.
Atque
hic
mihi
se
aperit
latissimus
redarguendae
inscitiae
tuae
campus,
siquidem
vulgo
fidelium
nihil
inter
religionis
controversias
reliquum
facis,
nisi
ut
aversis
a
re
ipsa
oculis,
doctioribus
se
addicant.
At
quum
obnoxiam
Satanae
animam
esse
constet,
quae
|