9:403  403  EXPOSITIO  IMPIETATIS  404  vel  extra  ipsam:  quia  ideo  pater  est  pater,  quia  Deus:  et  filius  est  filius,  quia  Deus.  Deum  enim  esse  oportet  sapientiam  illam  aeternam,  quae  genita  ex  Deo.  Deitatem  absolute  ex  se  ipsa  quidem  esse  dicimus:  unde  et  filium,  quatenus  Deus,  sublato  personae  respectu,  ex  se  ipso  esse  fatemur  :  quatenus  vero  filius  est,  dicimus  esse  ex  patre.  Ita  essentia  eius  principio  caret:  personae  autem  principium  est  ipse  Deus.  Hoc  ut  tuam  quaternitatem  arripere  desinas,  exuere  discas  commentum  illud,  personas  esse  abstracta  quaedam  deitatis.  Adde  quod  veteres  quicunque  de  trinitate  loquuti  sunt,  ad  personas  tantum  retulerunt  hoc  nomen.  Et  certe  non  modo  absurdus  esset  error,  in  trinitate  complecti  essentiam,  sed  nimis  crassa  impietas.  Quarum,  obsecro,  rerum  dices  esse  trinitatem?  Respondes  tria  concurrere,  essentiam,  filium,  et  spiritum.  Hinc  vero  plano  perspicitur  te  essentiam  filii  et  spiritus  exinanire.  Alioqui  partes  inter  se  commixtae  coinciderent,  ut  loquuntur:  quod  [pag.  75]  est  in  omni  distinctione  vitiosum.  Concurrunt  ad  naturam  et  statum  hominis  anima  et  corpus.  Si  anima  in  corpus  transiret,  iam  cessaret  concursus  iste.  Ita  nisi  bis  caecus  es,  clare  videre  potes  confusam  in  deitate  mixturam  a  te  fieri,  non  secus  atque  in  electro,  quoniam  unius  patris  erit  essentia,  filii  et  spiritus  divinitas  forma  erit  qualem  tu  imaginaris,  fides  autem  concipere  non  potest.  Quod  autem  de  voce  trinitatis  tam  aperte  convictus,  non  vis  tamen  cedere,  in  re  minima  prodis  maximam  impudentiam.  Vis  enim  toto  invito  mundo  trinitatem  esse  trium  unitatem:  quasi  non  idem  significet  Latinis,  quod  Graecis  nomen  τριάδος.  Sed  ita  de  reprobis  et  desperatis  loquitur  Deus:  Nesciunt  erubescere.  Quod  quaeris  utrum  essentia,  pater,  et  unicus  ille  Deus  Israel  sint  synonyma,  quae  possint  inter  se  invicem  supponi  et  praedicari,  iam  plus  satis  responsum  est.  Si  enim  essent  synonyma  essentia  et  pater,  liceret  tibi  pedibus  calcare  Christum,  quasi  umbram:  quia  nulla  esset  in  ipso  divinitas.  Haec  enim  delirae  tuae  speculationis  summa  est:  Si  essentia  est  pater,  et  pater  essentia:  sequitur  neque  essentiam  esse  nisi  in  patre,  neque  patrem  aliud  esse  quam  essentiam.  Item,  si  pater  est  unicus  Deus  Israel,  et  Deus  unicus  Israel  est  [pag.  76]  pater:  ergo  Christus  non  fuit  unquam,  neque  est  Deus  Israel.  Nos  autem  docemus  patrem  esse  unicum  Deum  Israel,  ut  interea  non  excludatur  filius.  Quod  quaeris,  an  deus  legis  et  prophetarum  sit  pater  verbi,  improbi  et  protervi  scurrae  partes  agis.  Nec  certe  hic  nobis  temperare  possumus,  quin  saltem  uno  verbo  excutiamus  tibi  thrasonicum  hunc  fastum.  l)  Audesne  Cerdonem  nobis  obiicere,  nebulo,  ut  tam  claram  lucem  obscures,  quae  te  subterfugia  1)  ceste  fierte  de  gendarme.