9:401
401
VALENTINI
GENTILIS.
402
negas.
Reclamat
ex
opposito
spiritus
sanctus,
illum
Iehova
nominans.
Ium
si
tota
essentia
est
in
solo
patre:
vel
tu
cam
partibilem
nobis
finges,
vel
eripies
eam
filio.
Utcunque
nunc
centies
concedas
esse
verum
Deum,
spoliatus
tamen
sua
essentia
titularis
solum
erit
Deus.
Hic
attende
rursus,
annon
vel
essentiam
divinam
filio
detrahat,
vel
derivationem
partis
a
toto
somniet,
quisquis
essentiam
in
patre
loco
personae
substituit.
Essentia
Dei
secundum
te
soli
patri
competit,
quatenus
ipse
solus
est,
et
est
filii
essentiator.
Ubi
erit
divinitas
filii,
si
est
aliquid
abstractum
a
Dei
essentia?
Iam
de
spiritu
sancto
quid
dices?
Si
enim
solus
pater
essentiator
est,
non
erit
communis
patris
et
filii
spiritus.
Vis
personam
spiritus
nihil
aliud
esse,
quam
derivationem
l)
a
prima
essentia,
quae
patri
uni
propria
est.
Hinc
tibi
extorquebitur
a
solo
patre
esse
spiritum,
€t
perperam
a
Paulo,
Rom.
cap.
8
(v.
9)
vocari
spiritum
[pag.
71J
Christi.
Videsne
ut
tua
deliria
quasi
multiplices
laquei
te
involvant,
adeoque
strangulent?
Ad
haec
si
personam
patris
expungis
e
trinitate
:
in
quo
a
filio
et
spiritu
differet,
nisi
quia
solus
est
ipse
Deus?
Fateris
Christum
es^o
Deum,
fateris
a
patre
differre:
vicissim
notam
aliquam
discretionis
esse
oportet,
ne
pater
sit
filius.
Tu
quum
in
essentia
oam
ponis,
nonne
manifeste
in
nihilum
redigis
veram
Christi
deitatem,
quae
sine
essentia
esse
non
potest,
et
quidem
tota?
Nisi
te
prorsus
excaecavit
superbia
et
furor,
disce
aliquando
patrem
a
filio
non
distingui,
nisi
proprium
aliquid
habeat
in
se,
quod
filio
commune
non
sit.
Quid
iam
reperies
in
quo
patrem
a
filio
distinguas?
Non
erit
certe
essentia.
Nam
si
eam
communicavit
cum
filio,
vel
in
solidum
vel
ex
parte
communicavit.
Si
ex
parte,
dimidium
nobis
Deum
fabricas.
Quomodo
enim
plena
constabit
deitas,
nisi
in
tota
et
perfecta
essentia?
Hoc
erit,
scilicet,
suum
honorem
dare
filio
Dei,
deum
partialem
fingere.
Adde
quod
hoc
modo
nimis
sceleste
ac
foede
laceratur
Dei
essentia.
Restat
ut
dicas
essentiam
perfecte
et
solide
communem
esse
patris
et
filii.
Quod
si
verum
est,
ium
certe
quoad
ipsam
nulla
erit
alterius
ab
altero
discretio.
Si
respondeas,
patrem
fpag.
72]
essentiando
manere
nihilominus
unicum
Deum,
penes
quem
sit
essentia:
Christus
ergo
figurativus
erit
Deus.
ac
specie
tantum
vel
nomine,
non
re
ipsa:
quia
Deo
nihil
magis
proprium
est
quam
esse:
iuxta
illud:
Qui
est,
misit
me
ad
vos
(Exod.
3,
14).
Quod
ratiocinaris:
Si
pater
esset
individuum
in
essentia,
non
fore
solum
patrem
atque
ingenitum;
in
eo
crasse
hallucinaris,
quod
individua
tibi
somnias2)
quorum
singula
partem
essentiae
obtineant.
1)
un
ruisseau
qui
decoule.
2)
en
ce
que
tu
penses
qu'il
y
en
ait
trois
non
divisez.
Gai
vim
opera.
Vol.
IX.
|