5:401
AD
SADOLETI
EPISTOLAM.
in
manibus
sunt
ecclesiasticae
historiae,
puriore
illo
saeculo
minime
exstitisse
narrant:
quibus
patrum
quoque
testimonia
consentiunt.
Fucus
ergo
est,
quod
humilitatem
illic
et
a
Christo
et
ab
ecclesia
praeceptam
ac
constitutam
ais.
Tametsi
enim
illic
quaedam
apparet
humilitatis
species,
longe
tamen
abest,
quin
deiectio
quaelibet,
humilitatis
nomine,
apud
Deum
commendetur.
Itaque,
veram
demum
humilitatem
Paulus
esse
docet
(Col.
2,
18),
quae
ad
verbi
Dei
regulam
est
composita.
In
asserenda
sanctorum
intercessione,
hi
hoc
tantum
intendis,
eos
assiduis
votis
expetere
regni
Christi
complementum,
in
quo
salus
omnium
fidelium
continetur,
nemo
est
nostrum,
qui
aliquam
de
ea
re
controversiam
faciat.
Itaque,
nullum
operae
pretium
fecisti,
in
hanc
partem
tantopere
incumbendo
;
sed
noluisti
scilicet
amittere
salsum
1)
illud
dicterium,
quo
nos
verberas,
[pag.
33J
quasi
opinemur,
animas
una
cum
corporibus
interire.
Nos
vero
philosophiam
istam
summis
vestris
pontificibus,
ac
cardinalium
collegio
relinquimus:
a
quibus
fidelissime
iam
multis
annis
culta
fuit,
neque
hodie
coli
desinit.
Itaque
et
illud,
quod
subiicis,
illorum
est,
suaviter
delitiari,
nulla
futurae
vitae
sollicitudine:
ac
nos
miseros
homunciones,
quod
tam
anxie
pro
Christi
regno
laboramus,
ludibrio
habere.
Caeterum
in
sanctorum
intercessione
nos
eam
in
partem
institimus,
quam
non
est*
mirum
cur
praetermittas.
Innumerae
enim
superstitiones
hic
fuerunt
excidendae:
quae
eo
usque
emerserant,
ut
penitus
ex
hominum
animis
deleta
esset
Christi
intercessio;
sancti
pro
diis
invocarentur;
in
illos,
quae
propria
sunt
Dei
officia
distribuerentur;
nec
quidpiam
interesset
inter
eoi*um
cultum
et
veterem
illam,
quam
omnes
merito
exsecramur,
idololatriam.
Quantum
ad
purgatorium
attinet,
scimus
veteres
alicubi
ecclesias
fecisse
nonnullam
in
precibus
mortuorum
mentionem,
sed
illam
raram
et
sobriam,
et
paucis
tantum
verbis
comprehensam,
denique,
in
qua
appareret,
npiil
aliud
velle,
quam
suam
erga
mortuos
caritatem
obiter
testari.
At
nondum
nati
erant
architecti,
a
quibus
purgatorium
istud
vestrum
construeretur:
qui
postea
in
tantam
amplitudinem
illud
dilatarunt,
in
tantam
extulerunt
altitudinem,
ut
potissima
regni
vestri
portio
ipso
fulciatur.
Scis
ipse,
qualis
errorum
lerna
inde
emerserit;
scis
quot
praestigias
sponte
excogitarit
superstitio,
quibus
se
luderet;
scis
quot
imposturas
fabricata
sit
hic
avaritia,
quo
omne
genus
homines
emulgeret;
scis
quanto
pietatis
detrimento
factum
id
fuerit.
Nam
ut
omittam
verum
Dei
cultum
ex
eo
valde
concidisse,
hoc
certe
fuit
pessimum,
quod
dum
certatim
volunt
om-
1)
salsum,
legunt
veteres;
ce
gentil
propos,
vertit
Gallus.
Gallasius
primus
scripsit
falsum,
quem
recentiores
sequuti
sunt.
Calvini
opera.
Vol.
V.
|