32:40  mutuari,  sed  penes  eum  residere  quidquid  laudis  sibi  tribui  postulat.  Gentes  etiam  diserte  ad  eundem  cultum  cum  Iudaeis  Deo  praestandum  invitat:  non  quod  externo  ritu  qui  olim  praescriptus  in  lege  fuit,  nunc  colendus  sit  a  nobis  Deus,  sed  unam  significat  fore  regulam  vel  formam  pietatis  in  quam  consentiunt  omnes  populi.  Atqui  nisi  diruta  fuisset  maceria,  fas  non  erat  gentibus  communiter  cum  filiis  Dei  ingredi  sanctuarii  atria.  Clarum  etiam  vaticinium  est  de  futura  gentium  vocatione,  quae  aggregari  in  sacrum  coetum  non  poterant,  donec  purgata  esset  earum  immundities.  Erat  quidem  species  una  tantum  sacrificii  Minnah:  sed  propheta  sub  ea  complectitur  totum  Dei  cultum,  quia  haec  magis  ordinaria  ,erat  pietatis  professio.  Patet  autem  ex  hoc  loco,  sicut  ex  pluribus  aliis,  ubi  de  regno  Christi  agunt  prophetae,  sub  aetatis  suae  symbolis  notare  internum  Dei  cultum.  Neque  enim  placentas  sibi  Deus  offerri  voluit  post  Christum  exhibitum:  sed  perinde  est  ac  si  diceret  propheta,  fores  templi  quae  olim  clausae  fuerant,  apertum  iri  gentibus.  Quibus  autem  sacrificiis  nunc  coli  Deus  velit,  apostolus  breviter  docet  in  epistola  ad  Hebraeos.  Quo  minus  ferendi  sunt  papistae  dum  haec  testimonia  ad  suam  missam  vel  alias  nugas  detorquent.  Apte  interea  colligere  ex  hoc  loco  licet,  veros  Dei  cultores  vacuos  ad  eius  conspectum  non  accedere:  sicuti  iubemur,  nos  et  nostra  omnia  offerendo  in  sacrificium  rationalem  ei  cultum  praestare,  Rom.  12,1.  9.  (Adorate  coram  Iehova.)  Prosequitur  adhuc  eandem  sententiam,  nam  quod  olim  Deus  oblationes  exegit  a  populo  suo,  nou  id  fecit  quod  hominum  officiis  indigeat,  sed  ut  fidem  suam  profiterentur.  Docet  igitur  propheta  quorsum  pertineat  oblatio  cuius  meminit,  ut  scilicet  prosternant  se  coram  Deo  fideles,  seque  totos  et  quidquid  habent,  testentur  eius  esse.  Ac  iterum  de  templi  pulcritudine  meminit,  ostendere  volens,  gentes  cooptandas  esse  in  novum  honorem,  ut  corpus  unum  cum  electo  populo  efficiant.  Id  vero,  quo  tempore  compositus  fuit  Psalmus,  vulgo  minime  credibile  fuit,  profanas  gentes  promiscue  cum  sancto  genere  Abrahae  admissum  in  templum  iri.  Sed  eo  nobis  testatior  merito  esse  debet  nostra  vocatio,  quae  tunc  monstri  loco  habita  fuit:  quia  certo  nobis  constat  nonnisi  divinitus  apertam  nobis  fuisse  salutis  ianuam.  Pulcritudinis  autem  nomine  templo  reverentiam  conciliat  propheta,  ne  temere  prosiliant  homines  in  conspectum  Dei,  sed  metum  et  humilitatem  afferant.  Eodem  pertinet  clausula  versus,  Contremiscite  a  facie  eius:  ut  reputantes  quanta  sit  Dei  maiestas,  suppliciter  coram  eo  se  incurvent.  Neque  tamen  terrere  voluit  Dei  cultores  ut  fugaret  ab  eius  accessu  :  (quibus  nihil  dulcius  vel  iucundius'  esse  debet  quam  ipsum  quaerere)  sed  quia  nos  humiliari  necesse  est,  ut  vere  et  serio  Deum  colamus.  Pulcri-