24:40
spiritus,
ne
torpeamus
in
curis
et
moeroribus,
sed
recta
confugere
discamus
ad
sacram
hanc
anchoram
:
sicuti
etiam
in
Psalmo
34,
16
dicitur:
Oculi
Dei
super
iustos,
et
aures
eius
ad
precationem
illorum
intentae.
Et
sicuti
alibi
testatur
se
Deum
esse
qui
preces
exaudit
(Psal.
65,
2):
ita
quoties
duriter
urgemur,
ad
hoc
remedium
quaerendum
nos
sollicitat.
Ubi
dicit
populum
suum
esse
in
Aegypto,
species
repugnantiae
quae
videtur
subesse,
ad
confirmationem
non
parum
valet:
quia
huc
tendit
quod
de
terra
Chanaan
possidenda
Abrahae
promissum
fuit,
irritum
non
fore.
Peregrinari
enim
in
Aegypto
populum
cui
data
erat
alibi
haereditas,
non
convenit
cum
Dei
veritate
:
nisi
praescripto
tempore
liberetur.
Posset
etiam
adversative
capi.
Quamvis
populus
in
Aegypto
habitans
exsultet
a
terra
Chanaan,
ideoque
ita
videatur
a
me
quodammodo
remotus,
audivi
tamen
clamorem.
Sed
probabile
est
illud,
quia
indignum
sit
populum
terrae
sanctae
haeredem
alibi
semper
manere
inquilinum,
brevi
Deum
redemptorem
adfore.
In
fine
versus
repetitio
est
aliis
verbis,
quod
Deus
cognoverit
dolores,
sed
cum
amplificatione.
8.
Descendi
ut
liberarem.
Clarius
iam
explicat
sibi
propositum
esse
non
praesenti
modo
calamitati
succurrere,
sed
praestare
datam
Abrahae
fidem
de
possessione
terrae
Chanaan.
Finem
ergo
redemptionis
notat,
ut
fruantur
quiete
et
haereditate
sibi
promissa.
Nota
est
phrasis,
Deum
ad
nos
descendere,
ubi
re
ipsa
virtutem
suam
profert,
seque
nobis
propinquum
ostendit,
ac
si
diceret,
palam
sensuros
Israelitas
sibi
auxilium
praesto
esse.
Terra
lata
videtur
opponi
angustiis
in
quas
coniecti
erant.
Nam
etsi
fertilis
et
commoda
erat
terra
Gosen,
crescenti
tamen
turbae
vix
ad
habitationem
sufficere
poterat:
deinde
illic
serviliter,
non
secus
atque
in
ergastulo,
clausi
tenebantur.
Tandem
iterum
confirmat
se
cum
illis
benigne
acturum,
quia
gemitus
exaudierit,
et
eorum
aerumnas
non
ignoret,
quamvis
longo
tempore
vindictam
distulerit.
10.
Veni
itaque,
et
mittam
te
ad
Pharaonem,
ut
educas
populum
meum
filios
Israel
ex
Aegypto.
11.
Et
dixit
Moses
ad
Deum:
Quis
sum
ego
ut
vadam
ad
Pharaonem,
et
educam
filios
Israel
ex
Aegypto?
12.
Et
respondit:
Quia
tecum
ero,
et
hoc
tibi
signum
quod
ego
miserim
te:
Quum
eduxeris
populum
ipsum
ex
Aegypto,
coletis
Deum
prope
montem
hunc.
13.
Et
ait
Moses
ad
Deum:
Ecce,
ubi
ego
venero
ad
filios
Israel^
et
dixero
eis,
Deus
patrum
vestrorum
misit
me
ad
vos:
tunc
si
dixerint:
Quod
nomen
eius
est:
quid
dicam
illis?
14.
Tunc
respondu
Deus
Mosi:
Sum
qui
sum.
Et
ait:
Sic
dices
ad
filios
Israel:
Sum1)
misit
me
ad
vos.
1)
Gallice:
Si
suis-ie
|