[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


2:40  [CO  2.40]  sui  similem  manere;  non  spectrum  esse  aut  phantasma,  quod  pro  uniuscuiusque  libidine  transformetur.  Et  sane  videre  est  quam  mendacibus  fucis  Deo  illudat  superstitio,  dum  gratificari  tentat.  Nam  ea  fere  sola,  quae  sibi  curae  non  esse  testatus  est,  arripiens,  quae  praescribit  ac  sibi  placere  docet  aut  contemptim  habet,  aut  etiam  non  dissimulanter  reiicit.  Sua  ergo  deliria  colunt  et  adorant  quicunque  cultus  Deo  commentitios  erigunt;  quia  nequaquam  ita  cum  Deo  nugari  auderent  nisi  Deum  prius  nugarum  suarum  ineptiis  consentaneum  finxissent.  Quare  apostolus,  vagam  illam  et  erraticam  de  numine  opinionem,  Dei  esse  ignorantiam  pronuntiat.  Quum  Deum,  inquit  (Gal.  4,  8),  nesciretis,  serviebatis  iis  qui  natura  dii  non  erant.  Et  alibi  (Eph.  2,  12)  sine  Deo  fuisse  tradit  Ephesios  quo  tempore  a  recta  unius  Dei  cognitione  aberrabant.  Nec  multum  interest,  hac  saltem  in  parte,  Deumne  unum,  an  plures  concipias:  quia  semper  a  vero  Deo  discedis,  et  deficis:  quo  relicto,  nihil  tibi  restat  nisi  exsecrabile  idolum.  Superest  ergo  ut  cum  Lactantio  constituamus:  nullam  esse  legitimam  religionem  nisi  cum  veritate  coniunctam.  [Inst  1.4.4.]  Accedit  et  secundum  peccatum,  quod  neque  Dei  rationem  unquam  habent  nisi  inviti;  nec  ad  ipsum  appropinquant  donec  renitentes  pertrahantur,  nec  tum  quoque  voluntario  imbuuntur  timore,  qui  ex  divinae  maiestatis  reverentia  fluat,  sed  tantum  servili  et  coacto,  quem  illis  Dei  iudicium  extorquet;  quod  quia  effugere  nequeunt,  exhorrent,  sic  tamen  ut  etiam  abominentur.  Siquidem  convenienter  in  impietatem,  atque  in  hanc  solam,  competit  illud  Statii,  timorem  primum  fecisse  in  orbe  deos.  Qui  animum  a  Dei  iustitia  alienum  gerunt,  tribunal,  quod  ad  vindicandas  eius  transgressiones  stare  sciunt,  eversum  magnopere  cupiunt.  Quo  affectu  adversus  Dominum  belligerantur,  qui  sine  iudicio  esse  non  potest;  sed  dum  eius  potentiam  sibi  inevitabilem  imminere  intelligunt,  quia  nec  amoliri,  nec  effugere  valent,  reformidant.  Itaque  ne  ubique  videantur  eum  contemnere  cuius  maiestas  eos  urget,  qualicunque  religionis  specie  defunguntur,  interim  tamen  non  desinunt  omni  vitiorum  genere  se  polluere,  et  flagitia  flagitiis  copulare,  donec  sanctam  Domini  legem  omni  ex  parte  violarint,  et  universam  eius  iustitiam  dissiparint;  vel  certe  non  ita  retinentur  simulato  illo  Dei  timore,  quin  suaviter  in  peccatis  suis  acquiescant,  et  sibi  blandiantur,  et  carnis  suae  intemperantiae  indulgere  malint,  quam  spiritus  sancti  fraeno  eam  cohibere.  Sed  quando  inanis  ea  est  et  mendax  religionis  umbra,  vix  etiam  digna  quae  umbra  nominetur,  hinc  rursus  facile  elicitur  quantum  ab  hac  confusa  Dei  notitia  differat  quae  solis  fidelium  pectoribus  instillatur  pietas,  ex  qua  demum  religio  nascitur.  Et  tamen  hoc  per  flexuosos  circuitus  consequi  volunt  hypocritae,  ut  Deo  quem  fugiunt  propinqui   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci