9:398
Missus
autem
non
fuit
pater,
ne
pater
subditus
alteri
Deo,
dum
mittitur,
probaretur.
Fol
241,
lit.
A.
Quomodo
enim
ego
et
pater
unum
sumus,
si
non
Deus
est
et
filius
?
Qui
idcirco
unum
potest
dici
dum
ex
ipso
est,
et
dum
filius
eius
est,
et
dum
ex
ipso
nascitur,
dum
ex
ipso
processisse
reperitur,
per
quem
et
Deus
est
Ibidem,
litera
B.
Deus
est
ergo.
Deus
autem
sic,
ut
filius
sit,
non
pater.
[pag.
65]
Fol
242,
lit
C.
Imago
est
enim
invisibilis
Dei,
ut
mediocritas
et
fragilitas
conditionis
humanae
Deum
patrem
videre
aliquando
iam
tunc
assuesceret
in
imagine
Dei.
Gradatim
enim
et
per
incrementa
humana
fragilitas
nutriri
debuit
per
imaginem
ad
istam
gloriam,
ut
Deum
patrem
videre
posset
aliquando.
Pericula
enim
sunt
quae
magna
sunt,
si
repentina
sunt
Ibidem,
Ut
E.
Quomodo
ergo
Deus
erit,
si
angelus
fuerit,
quum
non
sit
hoc
nomen
angelis
unquam
concessum,
nisi
quoniam
ex
utroque
latere
nos
veritas
in
istam
concludit
sententiam,
quia
debeamus
intelligere
Dei
filium
fuisse,
qui,
quoniam
ex
Deo,
est
merito
Deus,
quia
Deus
filius
dictus
sit:
quoniam
annunciator
paternae
voluntatis
est,
magni
consilii
angelus
pronunciatus
est
Fol
243,
lit
A.
Hic
autem
qui
ista
promittit,
Deus
atque
angelus
esse
perhibetur,
ut
merito
distinctio
sit
inter
eum,
qui
non
Deus
simpliciter,
sed
et
angelus
pronunciatur.
Fol
245,
Ut
E.
Est
ergo
Deus
pater
omnium
institutor
et
creator,
solus
originem
nesciens,
invisibilis,
immensus,
immortalis,
aeternus,
unus
Deus:
cuius
neque
magnitudini,
neque
maiestati,
neque
virtuti
quidquam,
[pag.
66]
non
dixerim
praeferri,
sed
nec
comparari
potest
Ibidem,
lit
G.
Deus
utique
procedens
ex
Deo,
secundam
personam
efficiens,
sed
non
eripiens
illud
patri,
quod
unus
est
Deus.
Ibidem,
lit
I.
Nam
quum
id
sit
principium
caeteris,
quod
ingenitum,
Deus
solus
pater
est,
qui
extra
originem
est,
ex
quo
hic
est
qui
genitus
est
Ibidem,
lit
K.
Deus
quidem
ostenditur
filius,
cui
divinitas
tradita
et
porrecta
conspicitur.
Et
tamen
nihilominus
unus
Deus
pater
probatur.
|