7:398  noster  ita  impune  illuditur?  Quid  enim  illo  honore  magis  Christo  proprium?  ut  evangelista,  nominatim  Baptistam  vel  potius  sub  eius  nomine  universos  mortales  ipsos  excludens,  illi  uni  asserat.  Blie  autem  clamat,  filium  Dei  lucem  nostram  e  coelo  apparuisse.  Eiusmodi  est  sententia,  quae  excitare  pios  omnes  animos  ad  summam  reverentiam  debeat.  Excipitur  autem  a  synodo  quasi  ludicrum  aliquod  dicterium.  An  satis  pro  indignitate  exagitari  posset  tanta  impietas?  Sed  bene  est,  quod  non  multis  verbis  indigent  lectores,  ut  eam  suo  pondere  examinent.  Quamobrem  et  reliqua  omnia  leviter  percurram.  Quum  in  laudes  Pauli  tertii  erumpit,  dicas  eum  ex  pleno  fonte  hausisse  quod  profert:  tantum  est  verborum  profluvium.  Fortissimus,  inquit,  et  optimus  post  hominum  memoriam,  quem  gentium  omnium  linguae  celebrabunt:  de  cuius  laudibus  nulla  [pag.  65]  unquam  aetas  conticescet.  Legerat  haec  apud  Ciceronem.  Eleganter  putavit  dicta  esse,  ut  sunt:  modo  apte  accommodentur.  Sed  quam  bene  quadrent  Paulo  tertio,  testes  sint  eorum  conscientiae,  qui  vel  eius  tyrannidi  sunt  addictissimi.  Ineptus  nimium  sim,  si  singula  encomia  persequar  quibus  detonandis  hic  nugator  guttur  suum  exercet.  Postquam  mirabili  Dei  providentia  conservatum  fuisse  dixit,  ut  fide,  sapientia,  potestate  sua  nos  bearet,  iubet  venerandos  patres,  tripudiantium  more,  exclamare:  Vivat  sanctissimus.  Vivat  oecumenicus.  Vivat  apostolicus.  O  bone  patercule,l)  quanto  praestaret  te  sanum  esse,  quam  non  mortuo  solum,  sed  exitiali  pestiferoque  monstro  occinere  illud  tuum,  Vivat.  Nam  quod  postea  coelo  dignum  praedicas,  nescio  an  intelligas  quod  omnes  iudicant:  terra  esse  indignum.  Sed  in  eo  vehementer  errasti,  quod  procul  a  coelo  2)  debueras  suam  illi  stationem  assignare.  De  reliqua  laudum  congerie,  quibus  idolum  suum  onerat  lepidus  encomiastes,  hoc  tantum  habeo  quod  dicam.  Vetus  forte  proverbium  audierat:  Dulcis  cantilena,  laus.  Non  animadvertit,  quorsum  spectaret.  Itaque,  ut  suavis  orator  videretur,  totum  se  in  laudes  profudit.  Inde  transit  ad  synodum:  et  ex  tribus  legatis  unum  facit  coelestem,  Cardinalem  scilicet  a  Monte,s)  quem  omnes  truculento  [pag.  66]  ingenio  ferisque  moribus  esse  norunt:  1)  Ah  monsieur  le  Reverend,  combien  vaudroit  il  mieux  que  vous  fussiez  de  bon  entendement,  que  de  donner  tant  de  fois  bonne  vie  et  bonne  sante  a  cest  horrible  monstre  qui  est  non  seulement  mort  en  soy  par  infidelite  ains  aussi  mortel  a  tous  autres.  2)  Au  profond  d'enfer.  3)  Editiones  latinae  scribunt:  a  monte,  literis  minuscuhs.  Io.  Maria  dei  Monte,  tunc  temporis  episcopus  Praenestinus,  fuit  Pauli  III.  successor  et  occupavit  romanam  sedem  ab  a.  1550  ad  1555  sub  nomine  Iulii  III.  Alter  legatus  fuit  Marcellus  Cervtnus,  tituli  S.  Crucis  m  Ierusalem  presbyter,  tertius  Beginaldus  Polus  Anglus.