5:398
(2
Cor.
5,
19).
Modus
deinde
subiicitur,
non
imputando
delicta.
Nos
demum
fide
fieri
eius
boni
participes
demonstrat,
quum
dici
V
eius
reconciliationis
ministerium
evangelio
contineri.
At
amplum
est
vocabulum
fides,
inquis,
et
cuius
significatio
latius
patet.
Imo
vero
Paulus,
quoties
iustificandi
facultatem
ei
tribuit,
simul
adstringit
ad
gratuitam
divinae
benevolentiae
promissionem:
ab
omni
autem
operum
respectu
procul
avertit.
Unde
familiaris
ei
collectio:
si
fide,
ergo
non
operibus.
Rursum
si
ope*-
ribus:
ergo
non
fide.
Atqui
iniuria
fit
Christo,
si
praetextu
gratiae
eius
repudiantur
bona
opem
:
quum
venerit,
ut
redderet
populum
Deo
acceptabilem,
sectatorem
bonorum
operum.
Et
exstant
multa
similia
in
eam
rem
testimonia,
quibus
probatur,
ideo
venisse
Christum,
ut
bene
operantes
per
eum
accepti
essemus
Deo.
Est
haec
quidem
calumnia
adversariis
nostris
perpetuo
in
ore,
quod
benefaciendi
studium
tollimus
e
vita
christiana,
gratuitae
iustitiae
commendatione:
[fol.
30]
sed
quae
magis
frivola
est,
quam
ut
nos
valde
premat.
Opera
bona
in
homine
iustificando
negamus
ullas
habere
partes:
in
iustorum
vita
regnum
illis
vindicamus.
Nam
si
Christum
possidet
qui
iustitiam
est
adeptus,
Christus
autem
nusquam
sine
suo
spiritu
est,
inde
constat,
gratuitam
iustitiam
cum
regeneratione
necessario
esse
coniunctam.
Proinde
si
rite
intelligere
libet,
quam
sint
res
individuae,
fides
et
opera,
in
Christum
intuere:
qui,
ut
docet
apostolus,
in
iustitiam
et
sanctificationem
datus
nobis
est
(1
Cor.
1,
30).
Ubi
ergo
cunquex)
ista
quam
gratuitam
praedicamus
fidei
iustitia
est,
illic
est
Christus.
Ubi
Christus,
illic
spiritus
sanctificationis:
qui
animam
in
vi-
*
tae
novitatem
regeneret.
Contra
vero
ubi
non
viget
sanctitatis
innocentiaeque
studium,
illic
nec
spiritus
Christi
nec
Christus
ipse
est.
Ubi
non
est
Christus,
neque
etiam
illic
est
iustitia,
imo
neque
fides:
quae
Christum
in
iustitiam,
sine
spiritu
sanctificationis,
apprehendere
non
potest.
Quum
ergo,
secun-,
dum
nos,
regeneret
Christus
in
beatam
vitam
quos
iustificat,
a
regno
peccati
ereptos
traducat
in
regnum
iustitiae,
transfiguret
in
imaginem
Dei,
adeoque
spiritu
suo
in
obedientiam
voluntatis
suae
formet:
non
est,
quod
frena
carnis
libidinibus
laxari
nostra
doctrina
conqueraris..
Neque
vero
aliud
sibi
volunt
quae
adducis
testimonia.
Quod
si
velis
ad
diruendam
gratuitam
iustificationem
illis
abuti,
vide
quam
imperite
ratiocineris.
Dicit
alibi
Paulus,
ante
mundi
creationem
nos
in
Christo
electos
esse,
ut
simus
sancti
et
irreprehensibiles
in
Dei
conspectu,
per
caritatem
(Ephes.
1,
4).
Quis
inde,
vel
non
esse
gratuitam
electionem
colligere
ausit,
vel
causam
eius
esse
caritatem?
Quin
potius,
ut
gratuita
electio
1)
Ubicunque
ergo,
1576
seqq.
|