7:397
397
CUM
ANTIDOTO.
398
dignitate,
ita
et
stultitia
longe
superat.
Si
quid
alias
grave
esset
aut
serium
in
actionibus
synodi,
huic
diceres
attributas
esse
morionis
partes
in
fabula:
*)
sed
quia
dubium
non
est,
quin
delectus
fuerit
hic
unus
inter
episcopos,
in
quo
totus
ordo
sua
decora
ostentaret,
nisi
eos
sui
pigeat
iam
ac
pudeat,
vehementer
me
ipsorum
miseret.
Unum
est,
quod
illis
perstringere
queat
oculos,
quod
flosculos
omnes
undique
collegit,
imo
quidquid
unquam
elegantiae
didicerat
sedulo
in
suam
orationem
inferciit,
ut
se
pro
diserto
venditaret.
Ac
per
me
sane
licebit,
ut
[pag.
63]
se
putet
disertissimum,
suisque
talis
videatur.
Ciceroni
quidem
valde
familiarem
fuisse
oportet,
ex
quo
tanta
fiducia
laceras
sententias
mutuatur:
2)
ex
quibus
suam
orationem
male
consarcinet.
Verum,
ut
scurrili
more
ludendo
emendicatam
illam
suam
garrulitatem
ad
opprimendum
Christi
regnum
contorqueat,
et
scripturam
pro
libidine
profanet,
id
vero
nullo
modo
ferendum.
Quoniam
singula
notare
infiniti
esset
operis,
gustum
ex
paucis
capiant
lectores.
Postquam
hilaris
orator
triplici
gaudio
perfudit
auditorium,
s)
sibi
et
sociis
gratulatur,
quod
oculis
iam
videant
et
manibus
tangant
beatam
illam
spem,
quam
multi
videre
quum
cuperent
non
potuerunt.
Quod
partim
de
priore
Christi
in
mundum
adventu,
partim
de
ultima
revelatione,
quam
adhuc
exspectamus,
dictum
est,
quis
pius
sine
stomacho
audiat
ab
isto
insano
ad
Tridentinam
colluviem
transferri?4)
Et
ne
quid
ad
impudentiae
cumulum
deesset,
tertium
membrum
ex
undecimo
ad
Hebraeos
capite
de
ultima
fidelium
perfectione
assuit.
Post
haec
praeludia,
quid
non
sibi
licitum
putaret?
Itaque
non
dubitat
Christum
nudare,
ut
eius
spoliis
papam
suum
ornet.
Papa,5)
inquit,
lux
venit
in
≪mundum.
Os
sacrilegum,6)
tune
sacrosancto
illo
elogio,
quod
non
nisi
in
filium
Dei
competebat,
foetidum
[pag.
64]
illud
tuum
monstrum7)
commendabis?
Si
quem
esse
Deum
crederes,
annon
ipse
nefariae
vocis
sonitus
te
subito
horrore
perculisset,
ac
reddidisset
attonitum?
An
si
quis
in
praeclara
illa
synodo
fuisset
pietatis
sensus,
tanta
non
modo
scripturae
profanatio,
sed
in
filium
Dei
contumelia
non
omnes
iracundia
inflammasset?
Et
adhuc
spiritum
sanctum
iactabunt
praesidere,
ubi
redemptor
1)
pour
entrelaeer
le
personnage
d'un
fol,
afin
de
faire
rire
les
auditeurs.
2)
duquel
il
emprunte
beaucoup
de
clausules,
aussi
hardiment
que
s'il
les
peschoit
dans
son
plat.
Il
y
a
une
faute
qu'il
ne
les
applique
guere
bien:
neantmoins
ie
luy
pardonne
tout
cela.
3)
Apres
que
de
premiere
entree
il
a
crye
trois
fois
Gaudete,
sans
propos,
comme
s'il
iouoit
une
morisque.
4)
Add.
Et
qui
est
l'homme
craignant
Dieu
qui
ne
se
despitast,
voyant
l'Escriture
estre
ainsi
renversee?
5)
Le
Pape
Paul.
6)
O
puante
gueule.
7)
ton
Antechrist.
|