7:396
titulum
romano
concederent?
An
ab
ecclesiae
communione
se
abdicabat
Cyprianus,
quum
Stephanum
romanum
episcopum
non
modo
cogebat
in
ordinem,
ut
se
docilem
suis
collegis
praeberet,
sed
erroris,
inscitiae
et
praefractae
obstinationis
illum
damnabat?
An
faciendae
a
Christi
grege
discessionis
autor
erat
Hieronymus,
quum
superbia
divitiarum,
vel
paupertatis
[pag.
61]
humilitate
superiorem
vel
inferiorem
episcopum
fieri
negaret:
sive
romanus
esset,
sive
eugubinus?
Sed
enim
ut,
nobis
annuentibus,
in
tertium
coelum
evehatur
romana
sedes:
quam
ridiculum
est,
primatem
episcoporum
facere,
qui
episcopo
non
magis
est
similis,
quam
lupus
agno?
Parum
est,
nihil
in
eo
cerni
episcopale:
verum
quum
sit
professus
Christi
et
ecclesiae
hostis,
etiamne
Christi
vicarium
agnoscemus?
Quanquam
has
disputationes
longius
protrahere,
non
est
praesentis
instituti.
Et
ex
scriptis
nostris
petere
satius
est,
quae
ad
hanc
rem
faciunt.
Et
ipsa
Catharini
verba
nos
admonent,
diutius
non
esse
hic
immorandum.
Nam
simul
atque
peieravit,
se
minime
gratiam
adulando
aucupari,
continuo
subiicit:
Sedad
rem.
Quo
verbo
innuit,
se
extra
rem
evagatum,
et
abs
re
loquutum
esse.
Ad
rem
vero
ut
nos
reducat,
nulla
spes
est,
nisi
prius
ad
sanam
mentem
redeat.
Si
leonem
ab
unguibus
1)
aestimare
placet
:
iam.
habent
lectores,
quid
de
Tridentino
concilio
sentire
debeant.
Nam
credibile
est
ex
monachis,
qui
affuerunt,
hos,
quibus
potissimum
datus
est
declamitandi
locus,
habitos
fuisse
primarios,
et
quasi
selectum
florem.
Eosdem
ergo
sciamus
esse,
ex
quorum
ingenio
prodierunt
decreta:
qui
patribus
cornutis
dictarunt,
quod
tacito
nutu,
quasi
mutae
personae,
[pag.
62]
approbarent.
Quo
recidimus?
Ut
pro
divinis
oraculis
habenda
sint
quaecunque
talibus
bestiis2)
libuerit,
obstrepera
voce,
in
aliorum
aures
demurmurare
?
Quanquam
non
sum
adeo
rerum
ignarus,
ut
credam
orationes,
quae
istorum
nomine
editae
sunt,
qualescunque
sint,
ab
ipsis
fuisse
compositas.
3)
Habent
enim
suos
logodaedalos,
quibus
suas
insulsitates,
ne
risum
pueris
moveant,
aliquo
verborum
colore
fucandas
tradunt.
Sed
fingamus
nihil
esse,
quod
non
industria
sua
limaverint:
id
tamen
in
magno
lucro
ponendum
est,
tale
exstare
specimen
in
quo
formidabilis
illa
papatus
sapientia
appareat.
Nec
vero
praetereundus
est
episcopus
nescio
quis,
Cornelius4)
nomine,
qui
ut
superiores
omnes
1)
un
asne
des
aureilles.
2)
telles
bestes
chaussees.
3)
Add.
Car
les
plus
excellens
caphardz
sont
le
plus
souvent
si
barbares,
qu'ilz
ne
sauroyent
composer
trois
motz
sans
incongruite.
Pourtant
ilz
ont
des
forgeurs
etc.
4)
Cornelius
Mussus
Placentinus,
ex
ord.
s.
Francisci,
episcopus
Bitantinus.
Eius
sermonem
habet
Labbeus
in
Concil.
T.
XIV.
f.
990.
Cf.
Le
Plat,
monum.
Conc.
Trid.
L
18,
|