|
55:396
sincero
cordis
affectu
a
vobis
recipi
oportet,
ut
pie
sancteque
vivatis.
Porro
quum
hoc
esse
novi
testamenti
beneficium,
ut
lex
Dei
nos
reformet,
ex
Ieremiae
(31,
33)
testimonio
et
compluribus
aliis
pateat:
sequitur
id
non
posse
obtineri
donec
ad
Christum
ventum
fuerit.
Et
certe
solus
ipse
est
legis
finis
ao
perfectio.
Ideo
l
i
b
e
r
t
a
t
em
addit
Iacobus,
velut
individuam
comitem:
quia
nunquam
regenerat
nos
Christi
spiritus,
quin
divinae
adoptionis
pariter
sit
testis
atque
arrhabo,
ut
metu
et
trepidatione
corda
nostra
liberet.
Permanserit.
Hoc
est,
fixus
perstiterit
in
illa
Dei
cognitione.
Et
quum
addit,
b
e
a
t
u
s
erit
in
opere
s
u
o
,
significat
in
ipsa
actione
sitam
esse
beatitudinem,
non
in
auditione
frigida.
26.
Videtur
religiosus.
Nunc
in
iis
etiam
qui
se
legis
factores
esse
prae
se
ferunt,
vitium,
quo
laborant
communiter
hypocritae,
reprehendit:
nempe
linguae
proterviam
ad
detrahendum.
Antehac
de
linguae
continentia
aliquid
attigit:
sed
alio
fine,
nam
tunc
iubebat
silentium
nos
praestare
Deo,
quo
essemus
ad
discendum
melius
compositi.
Iam
aliud
tractat,
Ne
maledicendo
linguam
exerceant
fideles.
Porro
hoc
vitium
nominatim
oportuit
taxari
quum
de
legis
observatione
sermo
esset.
Nam
qui
crassiora
vitia
exuerunt,
huic
morbo
sunt
utplurimum
obnoxii.
Qui
neque
adulter
erit,
neque
fur,
neque
ebriosus,
quin
potius
externa
sanctimoniae
specie
fulgebit,
aliorum
famam
lacerando,
se
iactabit:
zeli
quidem
praetextu,
sed
obtrectandi
libidine.
Proinde
hic
veros
Dei
cultores
discernere
voluit
ab
hypocritis,
qui
pharisaico
supercilio
ita
turgent
ut
laudem
captent
ex
aliorum
omnium
sugillatione.
Si
quis
videtur,
inquit,
hoc
est,
alioqui
speciem
habet
sanctimoniae:
interea
autem
maledicendo
se
oblectat,
hinc
convincitur
non
vere
Deum
colere.
Nam
quum
dicit,
Religionem
eius
vanam
esse,
non
modo
significat
reliquas
virtutes
maledicentiae
labe
corrumpi,
eed
colligit
non
sincerum
esse
pietatis
studium
quod
apparet.
Sed
cor
suum
decipit,
Mihi
non
placet
Erasmi
versio:
Sinit
aberrare.
Fontem
enim
petulantiae,
cui
addicti
sunt
hypocritae,
designat
quo
immodico
sui
amore
caeci,
longe
se
meliores
esse
quam
sunt,
sibi
persuadeant.
Et
certe
hinc
obtrectandi
morbus,
quia
non
conspicitur
pendens
a
tergo
mantica,
ut
est
in
Aesopi
apologo.
Bene
ergo
Iacobus,
qui
effectum
corrigere
volens,
hoc
est,
maledicendi
libidinem,
causam
attexuit,
quod
scilicet
hypocritae
plus
aequo
sibi
indulgent.
Propensi
enim
ad
condonandum
essent,
si
vicissim
agnoscerent
se
indigere
aliorum
venia.
Blanditiae
ergo
quibus
se
fallunt,
vitiis
suis
parcendo,
tam
superciliosos
faciunt
aliorum
censores.
27.
Beligio
pura.
Quum
ea,
quae
maximi
in
|