5:395
RESPONSIO
des,
quae
omnes
religionis
nostrae
sanctiones,
et
quae
Dei
oraculis
sunt
proditae,
et
quae
sanctorum
quoque
patrum
libris
sunt
consignatae,
et
quae
priscis
conciliis
approbatae,
furiose
persequitur?
Age,
sanctae
illius
et
verae
disciplinae,
quam
veteres
episcopi
in
ecclesia
exercuerunt,
quae
tandem
exstant
apud
vos
vestigia?
Nonne
omnia
eorum
instituta
ludibrio
habuistis?
Nonne
omnes
canones
pedibus
proculcastis?
Sacramenta
vero
quam
scelerate
a
vobis
sint
profanata,
sine
summo
horrore
cogitare
nequeo.
Caeremoniarum
habetis
quidem
plus
satis,
sed
illae
quum
et
significatu,
ut
plurimum,
sint
ineptissimae,
et
innumeris
superstitionum
formis
vitiatae,
quid
valere
queant
ad
ecclesiam
conservandam?
Nihil
istorum,
ut
vides,
accusatorie
a
me
exaggeratur,
[fol.
27]
Et
sunt
omnia
sic
in
propatulo
posita,
ut
demonstrare
digito
liceat,
si
sint
oculi
qui
animadvertant.
Nunc,
si
placet,
ad
hanc
nos
legem
exige:
multum
profecto
aberit,
quin
corum
criminum,
quae
nobis
intentasti,
reos
peragas.
In
sacramentis
nihil
tentavimus,
nisi
ut
in
nativam
puritatem
unde
deciderant
restituta
dignationem
quoque
suam
reciperent.
Caeremonias
magna
ex
parte
abolevimus.
Verum
coacti
sumus
id
facere:
partim
quod
sua
multitudine
in
iudaismum
quendam
degeneraverant
;
partim
quod
tanta
superstitione
occupaverant
plebis
animos,
ut
stare
modo
nullo
possent,
quin
pietati,
quam
promovere
debuerant,
officerent
plurimum.
Retinuimus
tamen
eas,
quae
pro
temporis
ratione
sufficere
videbantur.
Disciplinam,
qualem
habuit
vetus
ecclesia,
nobis
deesse,
neque
nos
diffitemur.
Sed
cuius
erit
aequitatis,
nos
eversae
disciplinae
ab
iis
accusari,
qui
et
eam
soli
penitus
sustulerunt,
et
quum
postliminio
reducere
conaremur,
nobis
hactenus
obstiterunt?
Neque
vero
in
doctrina
dubitamus
ad
veterem
ecclesiam
provocare.
Et
quoniam,
exempli
causa,
capita
quaedam
attigisti,
in
quibus
aliquam
nos
suggillandi
causam
habere
tibi
videbaris,
ostendam
breviter,
quam
inique
falsoque
cavilleris,
ea
fuisse
a
nobis
contra
ecclesiae
sententiam
excogitata.
Antequam
tamen
ad
species
descendo,
admonitum
te
velim,
etiam
atque
etiam
consideres,
qua
ratione
vitio
vertas
nostris
hominibus,
quod
in
scripturae
explicationem
studium
impenderunt.
Scis
enim,
tantam
verbo
Dei
lucem
suis
lucubrationibus
intulisse,
ut
hoc
in
genere
omni
laude
ipsos
fraudare,
vel
invidiam
ipsam
pudeat.
Eiusdem
est
candoris,
quod
tradis,
populum
spinosis
subtilibusque
quaestionibus
fuisse
a
nobis
seductum:
adeoque
per
illam
philosophiam,
a
qua
cavere
iubet
Christianos
Paulus
(Col.
2,
8),
circumductum.
Quid
?
NonL)
meministi,
quale
1)
Sic
sola
princeps
cum
versione
gallica.
Caeterae
omnes
(1540
seqq.):
Num.
|