7:394  mus:  piae  reformationis  loco,  christianae  reipublicae  perturbationem  vitiorumque  omnium  licentiam  ingeramus.  Atque  ut  omnem  defensionem  nobis  praecidat:  hoc  totum  addit,  eventu  iam  compertum  esse.  Qualem  ecclesiam  votis  optemus,  Deus  quidem  praecipue  novit,  ac  nobis  testis  est:  sed  plurima  etiam  documenta  mundo  abunde  testatum  faciunt.  Non  aliunde  certe,  quam  ex  doctrina,  et  ex  re  ipsa  iudicium  verius  ac  rectius  fieri  potest.  Nostra  cum  illorum  scriptis  conferat  quisquis  volet:  tum  ad  rei  inspectionem  oculos  convertat:  nihil  dico  amplius,  nisi  mox  planum  fore,  quam  iustis  de  causis  ecclesiae  defleamus  interitum  et  collapsum  eius  statum  restitui  flagitemus:  in  praescribenda  autein  ratione,  quam  nihil  admisceamus  carnalis  vel  prudentiae,  vel  studii:  sed  nostros  omnes  sensus,  nostra  consilia,  studia,  conatus  referamus  ad  veram  et  unicam  regulam.  Quid  porro  tota  eorum  hierarchia,  quam  fastuose  praedicant,  consentaneum  vel  affine  habet  Christi  et  apostolorum  gubernationi?1)  Imo  quid  non  [pag.  58]  penitus  adversum?  Sed  ignoscendum  est  Marinario,  qui  dum  ora  patrum  Tridentinorum  intuetur,  admiratione  tanti  splendoris  raptus  Christum  se  videre  et  audire  putat.  Ita  nihil  mirum,  si  turbidas  spumas  pro  verbis  ecstaticus  homo  evomat.  Vos,  inquit,  patres  dum  contemplor  ecclesiastica  dignitate  praeminentes,  omnique  doctrinae  genere  insignes,  vos  mundi  lumina  et  decora,2)  Christum  videre  videor  super  aquas  ambulantem,  eundemque  audire  dicentem:  Confidite,  ego  sum.  Haec  causa  est  scilicet,  cur  in  nos  tam  atrociter  invehatur,  quia  divinum  illum  synodi  Tridentinae  splendorem,  ad  quem  obstupescit,  nihilo  pluris  facimus  quam  puerile  aliquod  ludicrum.  Ego  autem  tam  sordidam  adulationem3)  quibus  verbis  insecter?  Quanquam  vix  in  Carmelitae  persona  insectatione  digna  est:  quando  iampridem  assuefactus  est  orbis,  ne  quid  ingenuitatis  in  eiusmodi  mendicabulis4)  requirat.  Inflat  deinde  suam  buccinam  Ambrosius  Catharinus,  ex  ordine  Dominicanorum,  vetus  ille  Lutheri  antagonista:5)  quem  ego  putabam  ante  annos  1)  que  Iesus  Christ  a  ordonne  et  qui  a  este  observe  par  les  Apostres.  2)  II  appelle  ces  asnes,  qui  sont  la  assis  en  leur  pontificat,  la  clarte  et  beaute  du  monde.  3)  de  comparer  telles  bestes  au  filz  de  Dieu.  4)  ces  belistrailles  et  besasiers,  sachant  qu'ilz  ont  leurs  langues  a  vendre  pour  humer  leur  souppe  grasse.  5)  II  y  a  une  autre  notable  personne  de  l'ordre  des  Iacopins,  nomme  Ambroyse  Caterin,  qui  s'est  frotte,  il  y  a  long  temps,  avec  Luther.  .  Ambrosius  Catharinus  ex  ord.  Praedic.  Senensis;  ante  a.  1517  in  urbe  sua  natali  pr  of.  mr  is,  proprio  suo  nomine  Lancelotus  Politus  (Politi)  dictus.  Fuit  postea  episcopus  Mtnoritanus  in  regno  neapolitano,  tandem  archiepiscopum  Consentis  et  obiit  a.  1553.  Contra  Lutherum  scriptum  edidit  a.  1520  sub  titulo:  Apologia  pro  veritate  cath.  et