9:393
393
VALENTINI
GENTILIS.
394
stare.
Quamobrem
etiam
atque
etiam
viderint
pii
ecclesiarum
pastores,
ne
hac
in
parte
sophistarum
errorem
sequantur,
qui
patrem
negant
et
verbum.
Negant
enim
patrem,
[pag.
55]
dum
non
ipsum
essentiatorem
dicunt,
sed
personam
in
essentia
fingunt:
et
negant
verbum,
dum
personae
fictitiae
filium
credunt,
non
autem
unici
ac
veri
Dei
omnium
conditoris,
dando
illis
quae
non
sunt,
auferendo
quae
sunt.
Quis
est
qui
vincit
mundum
(clamat
dilectus
ille)
nisi
qui
credit
quod
Iesus
est
filius
Dei?
qui
vero
confessus
fuerit
Christum
filium
Dei
(Dei,
inquam,
non
autem
personae)
Deus
in
Ulo
manet,
et
ipse
in
Deo.
Nos
credimus
testimonium
Dei,
quo
testatus
est
de
filio
suo.
Qui
filium
non
habet,
nec
vitam
habet.
Non
habet
autem
filium,
qui
eum
negat
esse
filium
illius
invisibilis
patris,
qui
est
solus
et
verus
Deus.
Quaeritur
:
Utrum
unicus
ille
Deus
Israel
fuerit
semper
pater
necne?
Qui
negat
Ulum
vel
tantillum
temporis
patrem
non
fuisse,
et
Deum
mutabilem
facit,
et
in
familiam
Arii
migrat.
Fuit
igitur
semper
pater:
sed
cuius
fuit
pater,
nisi
verbi?
Item
quaeritur
:
Ubi
ait
apostolus
:
quum
autem
venit
plenitudo
temporis,
misit
Deus
filium
suum:
quisnam
Deus
filium
suum
miserit?
Illene
qui
est
Deus
legis
et
prophetarum,
an
illa
persona
sophistica?
Mitto
multas
alias
ratiocinationes
et
innumeras
fere
absurditates,
quas
longum
esset
recensere.
Haec
pauca
attigi
tantum,
ut
intelligeretis
veritatem
ipsam
et
universam
scripturam
a
me
stare.
Unum
illud
[pag.
56]
addam,
optimi
viri
Dei,
me
ob
nullam
aliam
causam
persequutionem
pati,
quam
quod
constanter
affirmem
Christum
esse
filium
illius
unici
Dei
Israel,
Dei,
inquam,
Abraham,
Isaac
et
Iacob.
Quasi
vos
non
idem
et
sentiatis,
et
quotidie
concionemini;
imprimisque
dominus
Raymundus,
qui
nunquam
non
in
divinis
suis
concionibus
hanc
sententiam
inculcat
Sed
ne
quis
existimet
me
aliquid
detrahere
aeternae
maiestati
filii
Dei,
testatum
omnibus
facio,
me
Ulum,
exceptis
proprietatibus
sive
distinctionibus,
aequalem
patri
facere.
Pater
enim
est
solus
verus
Deus:
Christus
autem
est
filius
simul
et
verus
Deus:
neque
tamen
duo
dii,
sed
unus
idemque
Deus.
Habet
enim
Christus
unam
eandemque
essentiam
cum
patre.
Vestrum
esto
nunc
iudicium,
optimi
viri
Dei,
an
haec
mea
sententia
Arium
sapiat,
aut
Servetum,
ut
adversarii
cavillantur.
Mihi
quidem
illi
certe
potius
videntur
vana
Serveti
somnia
sectari,
qui
asserunt
Christum
esse
filium
nescio
cuius
personae
phantasticae,
scripturis
sacris
prorsus
incognitae.
Praeterea
hanc
meam
sententiam
delirium
appellat
dominus
Calvinus.
Utinam
veteres
doctores
sic
delirassent!
Nunquam
enim
tantas
tenebras
offudissent
hominum
mentibus.
Sed
non
est
meum
de
me
dicere.
Si
vera
sunt
quae
vobis
propono,
soli
Deo
laudes
debentur,
non
mihi,
qui
nunquam
[pag.
57]
talia
odoratus
essem,
nisi
a
Deo
didicissem.
Illud
unum
bona
|