[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


55:393  393  CAPUT  I.  394  19.  Itaque,  fratres  mei  dilecti,  sit  omnis  homo  celer  ad  audiendum,  tardus  autem  ad  loquendum,  tardus  ad  iram.  20.  Ira  enim  hominis  iustitiam  Dei  non  operatur.  21.  Quapropter  deposita  omni  immunditie,  et  redundantia  malitiae,  cum  mansuetudine  suscipite  insitum  sermonem  qui  potest  servare  animas  vestras.  19.  Sit  omnis  homo.  Si  haec  sit  generalis  sententia,  longe  petita  erit  illatio  :  sed  quia  de  sermone  1110  veritatis  sententiam  proximae  congruentem  mox  annectit,  non  dubito  quin  hanc  exhortationem  peculiariter  instituto  suo  accommodet.  Ergo  proposita  Dei  bonitate,  ostendit  qualiter  ad  recipiendum  incomparabile  istud  beneficium  quo  nos  afficit,  comparatos  esse  deceat.  Quae  doctrina  perquam  utilis  est.  Neque  enim  unius  momenti  opus  est  spiritualis  generatio:  quando  semper  manent  quaedam  veteris  hominis  reliquiae,  assidue  nos  refingi  necesse  est,  donec  aboleatur  caro.  Nostra  autem  vel  ferocia,  vel  arrogantia,  vel  socordia,  magnum  est  impedimentum  Deo  ne  suum  in  nobis  opus  perficiat.  Quare  dum  Iacobus  nos  celeres  ad  audiendum  esse  vult,  promptitudinem  commendat:  ac  si  diceret:  Quando  se  ita  liberaliter  vobis  offert  Deus,  vos  quoque  illi  dociles  praebete:  ne  illi  moram  afferat  vestra  tarditas.  Quoniam  autem  dum  nimium  sapere  nobis  videmur,  non  sustinemus  placide  loquentem  audire  Deum,  sed  nostra  festinantia  quodammodo  abrumpimus  eius  sermonem:  silentium  apostolus  nobis  imperat.  Et  certo  nemo  unquam  bonus  erit  Dei  discipulus,  nisi  qui  silendo  eum  audiet.  Non  imperat  tamen  pythagoricae  scholae  silentium,  ne  sit  fas  inquirere  quoties  discere  cupimus  quod  est  utile  cognitu:  sed  tantum  vult  proterviam  nostram  corripere,  ne,  sicut  fieri  solet,  intempestive  obstrepamus  Deo:  et  quamdiu  sacrum  os  habet  apertum,  1111  animos  auresque  nostras  aperiamus,  non  autem  occupemus  ipsi  loqui.  Tardus  ad  iram.  Iram  quoque  damnari  puto,  quatenus  audientiam,  quam  sibi  Deus  fieri  postulat,  quasi  tumultuando  perturbat  vel  impedit.  Neque  enim  Deus,  nisi  sedato  animo,  audiri  potest.  Ideo  addit,  quamdiu  ira  regnum  habet,  non  esse  locum  Dei  iustitiae.  Denique,  nisi  facessat  contentionis  fervor,  nunquam  Deo  praestabimus  illam  silentii  moderationem,  de  qua  nuper  loquutus  est.  21.  Quapropter  deposita.  Concludit  iam  qualiter  recipiendus  sit  sermo  vitae.  Ac  primum  quidem  rite  suscipi  negat  nisi  inseratur,  vel  radices  agat  in  nobis.  Nam  haec  loquutio  suscipere  insitum  sermonem,  in  hanc  aut  similem  resolvi  debet,  Ita  suscipite  ut  vere  inseratur.  Alludit  enim  ad  semen  quod  saepe  in  arida  loca  cadit,  nec  humido  terrae  sinu  excipitur:  vel  ad  surculos  qui  in  terram  proiecti,  aut  ligno  mortuo  superiecti  marcescunt.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci