6:390
obtemperet;
hic
corde
indomito,
obstinato
ac
rebelli,
et
Deum
et
eius
iugum
aspernatur.
Illius
obedientia
opus
Dei
est:
hic
non
alium
habet,
cui
pervicaciam
suam
imputet,
nisi
se
ipsum.
Ergo,
qui
nihil
prima
conditione
differebant,
Dei
gratia
et
iudicio
nunc
sunt
discreti.
Vident
lectores,
me
nihil
comminisci,
et
tamen
nullum
amplius
restare
scrupum.
Post,
ut
identidem
solet,
ad
praecepta
relabitur,
[pag.
219]
Verum
quia
providebat,
*)
nos
responsione
non
destitui,
subiungit,
quae
illic
Deus
praecipit,
fideles
semper
fecisse.
Nam
sicut
populum
admonebat
David
(Psal.
95,
8),
ut
praeberet
corda
sua
Domino,
Ezechias
item,
ne
cervicem
suam
obduraret
patrum
suorum
more,
sed
manus
porrigeret:
ita
refert
sacra
historia,
venisse
ex
toto
Israele
quosdam,
et
cor
suum
tradidisse,
ut
servirent
Domino
(2
Chron.
30,
8.
11).
Quis
negat?
Modo
tamen
subintelligi
debere
non
detrectet,
quod
alibi
exprimitur:
quorum
tetigerat
Deus
corda
(J
Sam.
10,
26).
Neque
enim
fieri
negamus
ab
hominibus
haec
et
similia.
Id
autem
solum
est,
quod
inter
nos
controvertitur,
proprione
motu
naturae,
an
spiritus
sancti
ductu
et
gubernatione
ea
faciant.
Tandem,
ut
aliquo
involucro
operiat,
quam
nimis
detexerat
impietatem,
ad
liberi
arbitrii
gratiaeque
coniugationem
revertitur
:
cuius
specimen
una
in
re
exhibere
studet,
ut
de
reliquis
tale
etiam
iudicium
fiat.
Sapientiam
enim
unius
quidem
esse
Dei
donum:
sed
dari
cum
delectu,
non
obtrudi.
Dari
porro
non
nisi
iis,
qui
eam
invocant,
qui
cor
illi
suum
inclinant.
Humilium
enim
esse,
non
superborum.
Quid?
An
non
humilitas
quoque
Dei
donum
est?
Quod
si
neget
Pighius,
quibus
tamen
hanc
persuasionem
machinis
ex
piorum
mentibus,
quibus
penitus
infixa
est,
revellet?
Ergone,
quia
gradatim
confert
Deus
suas
gratias,
ut
una
sit
ad
alteram
praeparatio,
ideo
laudis
suae
parte
privabitur?
quasi
hominem
tantum
suis
beneficiis
subsequatur,
non
autem
etiam
praeveniat.
At
si
quem
Deus
suis
gratiis
dignetur,
nullo
praeparationis
respectu,
in
reliquos
iniurius
erit
et
crudelis,
quos
interea
praeteribit.
Certe
si
Pighii
tribunali
subiiceretur
Deus,
sub
iudice
tam
male
propitio,
facile
causa
caderet.
Testatur
enim,
se
solum
esse,
a
quo
discernimur
(1
Cor.
4,
7):
quum
alioqui
simus
per
omnia
similes.
Quid
igitur
sic
obloquendo
Pighius
agit
aliud,
nisi
quod
lapides
sursum
in
coelum
proiicit,
qui
mox
in
caput
eius
recidant?
[pag.
220]
Ut
ergo
millies
clamet,
spiritui
sancto
et
universae
scripturae
resistere,
qui
nihil
ad
promerendam
Dei
gratiam
facultatis
homini
concedunt,
eiusque
voluntatem
sic
a
iustitia
aversam
esse
docent,
ut
nihil
1)
Beza
emendavit:
praevidebat
25*
|