[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


55:390  patefaciendi  animi  nostri  occasione.  Sed  longe  aliud  est,  extra  elicere  quod  in  animis  latebat,  quam  animos  intus  sollicitare  pravis  cupiditatibus.  De  tentationibus  ergo  internis  hic  tractat,  quae  nihil  aliud  sunt  quam  inordinati  appetitus  qui  nos  ad  peccandum  incitant.  Illorum  autorem  merito  Deum  esse  negat:  quoniam  ex  carnis  nostrae  corruptione  manant.  Haec  admonitio  valde  necessaria  est,  quia  nihil  hominibus  est  magis  usitatum  quam  malorum,  quae  quisque  perpetrat,  culpam  alio  transscribere:  tunc  autem  maxime  videntur  sibi  liberari,  si  eam  in  Deum  ipsum  derivent.  Hoc  tergiversandi  artificium  a  primo  homine  traditum  sedulo  imitamur.  Hac  de  causa  Iacobus  nos  ad  proprii  reatus  confessionem  vocat,  ne  Deum  substituamus  nostro  loco,  ao  si  nos  ipse  ad  peccandum  impelleret.  Terum  huic  sententiae  videtur  reclamare  tota  scripturae  doctrina,  quae  homines  tradit  excaecari  a  Deo,  coniici  in  sensum  reprobum,  prostitui  in  cupiditates  foedas  et  illicitas.  Respondeo,  hac  quoque  ratione  fortassis  inductum  fuisse  Iacobum  ut  negaret  a  Deo  nos  tentari,  quia  impii  ad  captandum  colorem  scripturae  testimoniis  se  armant.  Yerum  duo  sunt  hic  notanda.  Nam  quum  scriptura  excaecationem  vel  obdurationem  cordis  tribuit  Deo,  neque  illi  initium  assignat,  neque  facit  mali  autorem,  ut  cuipam  sustinere  debeat.  In  his  autem  duobus  solum  Iacobus  insistit.  Scriptura  reprobos  a  Domino  coniici  asserit  in  pravas  cupiditates.  An  quia  Dominus  cor  eorum  depravet  vel  corrumpat?  Minime:  ideo  enim  subiicitur  pravis  desideriis,  quia  iam  corruptum  et  vitiosum  erat.  An  vero  quum  excaecat  vel  indurat  Deus,  peccati  autor  est  vel  minister?  Imo  hoc  modo  peccata  ulciscitur,  iustamque  mercedem  impiis  rependit,  qui  spiritu  suo  regi  abnuerunt.  Sequitur  ego,  neque  peccati  originem  esse  in  Deo,  neque  illi  culpam  imputari  posse  quasi  ex  malis  voluptatem  capiat.  Summa  est,  frustra  tergiversari  hominem  qui  vitiorum  suorum  culpam  reiicere  in  Deum  conatur:  quia  non  ex  alio  fonte  proveniat  quidquid  est  malorum,  quam  ex  perversa  hominis  concupiscentia.  Atque  ita  sane  res  habet,  non  aliunde  nos  impelli,  sed  cuique  pravum  suum  affectum  esse  ducem  ac  impulsorem.  Deum  vero  neminem  tentare,  inde  probat,  quia  malis  non  tentatur.  Nam  ideo  nos  ad  peccandum  diabolus  sollicitat,  quia  insana  peccandi  cupiditate  totus  ardet:  Deus  autem  malum  non  appetit:  ergo  neque  male  agendi  nobis  autor  est.  14.  Dum  a  sua  concupiscentia.  Quum  interior  sit  ad  malum  motus  et  incitatio,  frustra  ab  externo  impulsu  excusationis  praetextum  quaeret  peccator.  Quamquam  notandi  sunt  hi  duo  concupiscentiae  effectus,  quod  nos  illecebris  inescat,  et  quod  nos  abstrahit:  quorum  singuli  ad  reatum  sufficiunt.  15.  Postquam  concepit.  Principio  concupis-  25*  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci