48:39
39
IN
ACTA
APOSTOLORUM
40
mors
Christi
aeterno
Dei
consilio
ordinata
fuerit,
ansam
praecidit
stultis
ac
pravis
cogitationibus,
et
offensiones
praevertit,
quae
concipi
alioqui
poterant.
Sic
enim
habendum
est,
Deum
nihil
frustra
vel
temere
decernere.
Unde
sequitur,
iustam
fuisse
causam,
cur
voluerit
Christum
pati.
Eadem
divinae
providentiae
cognitio
gradus
est
ad
considerandum
mortis
Christi
finem
ac
fructum.
Protinus
enim
in
Dei
consilio
hoc
nobis
occurrit,
iustum
fuisse
morti
addictum
pro
peccatis
nostris:
atque
eius
sanguinem
fuisse
mortis
nostrae
pretium.
Hic
autem
insignis
est
locus
de
providentia
Dei,
ut
sciamus
ab
ea
gubernari
tam
vitam
nostram,
quam
mortem.
Tractat
quidem
Lucas
de
Christo:
sed
in
eius
persona
speculum
habemus,
quod
nobis
universalem
Dei
providentiam
repraesentat,
quae
per
totum
mundum
se
extendit:
specialiter
tamen
relucet
nobis,
qui
sumus
Christi
membra.
Hic
duo
ponit
Lucas,
praescientiam
et
Dei
decretum.
Quanquam
autem
ordine
prior
est
praescientia,
{quia
Deus
quid
statuere
velit
antea
videt
quam
re
ipsa
statuat)
consilio
tamen
vel
decreto
eam
subiicit,
ut
sciamus
Deum
nihil
voluisse
aut
statuisse,
nisi
quod
longe
ante
direxerat
in
suum
finem.
Multa
enim
saepe
temere
decernunt
homines,
quia
subito.
Ergo
ut
Dei
consilium
ratione
non
carere
doceat
Petrus,
praescientiam
illi
sociam
adiungit.
Nunc
ista
duo
nos
distinguere
oportet,
atque
eo
diligentius,
quod
multi
hac
in
parte
falluntur.
Praeterito
enim
consilio
Dei,
quo
moderatur
totum
orbem,
nudam
praescientiam
arripiunt.
Inde
vulgaris
illa
distinctio,
quod
tametsi
praevidet
Deus
omnia,
nullam
tamen
creaturis
necessitatem
imponit.
Et
certe
verum
est
Deum
hoc
vel
illud
ideo
praescire,
quia
futurum
est:
sed
quemadmodum
videmus,
non
tantum
Deo
praevisum
Petrus
docet
quidquid
Christo
accidit,
sed
ab
eo
fuisse
decretum.
Hinc
autem
colligi
debet
generalis
doctrina:
quia
Deus
non
minus
in
totius
mundi
gubernatione
quam
in
ordinanda
morte
Christi
suam
providentiam
ostendit.
Dei
ergo
est,
non
futura
modo
praescire,
sed
suo
arbitrio
statuere
quid
fieri
vult.
Hoc
secundum
indicavit
Petrus,
quum
dixit,
certo
aut
definito
Dei
consilio
fuisse
traditum.
Quare,
aliud
est
praescientia
quam
voluntas
Dei,
qua
regit
ac
temperat
omnia.
Nonnulli
qui
acutius
cernunt,
Deum
non
modo
praescire,
sed
nutu
etiam
quaecunque
fiunt
in
mundo,
moderari
fatentur.
Interea
tamen
confusum
regimen
imaginantur,
quasi
Deus
fraena
laxaret
creaturis,
ut
singulae
sequantur
naturae
suae
ordinem.
Dicunt
solem
arbitrio
Dei
regi,
quoniam
nobis
lucendo
officium
peragit,
quod
illi
semel
a
Deo
iniunctum
est.
Hoc
modo
liberum
homini
arbitrium
relinqui
putant,
quoniam
ad
liberam
boni
et
mali
electionem
disposita
est
eius
natura.
Sed
qui
ita
sentiunt,
Deum
fingunt
sedere
in
coelo
otio-
|